EKITI

Diecezja w Nigerii eryg. 30 VII 1972 jako Ado-E. z części diec. Ondo, od 11 XII 1972 jako E. jest sufraganią Lagos; zajmuje 5695 km2 i liczy 1 min mieszk., w tym 80000 katolików, 12 parafii, 86 stacji mis., 8 księży diec. i 7 zak., 7 zakonników, 12 sióstr.

AAS 64(1972) 662-663,787-788; Guida delle missioni...

EKKEHARD I OSB

ur. ok. 910 k. Sankt Gallen, zm. 14 I 973 w Sankt Gallen, poeta.

Kształcił się w klasztorze Sankt Gallen, w którym po wstąpieniu do zakonu piastował m.in. funkcję dziekana i zastępcy opata. Zasłynął jako poeta, autor sekwencji w stylu -> Notkera Balbulusa, hymnów o Trójcy Świętej, Janie Chrzcicielu...

EKKLESIA

(gr. ekklesia, od kaleo wołam, ekkaleo wzywam, łac. ecclesia), termin biblijny określający -> Kościół jako nową wspólnotę (koinonia) -> Ludu Bożego, odkupioną (-> odkupienie) i powołaną (-> powołanie) przez -» Jezusa Chrystusa; występuje również w relacji ->...

EKKLESIA - W PIŚMIE ŚWIĘTYM

E. w klasycznym i hellenist. języku gr. oznacza polit, zebranie narodu, zwołane zgodnie z prawem (por. FlavAnt 12 IV 2; 19 VII 4; Dz 19,39), albo zgromadzenie ludzi w ogóle; w tym sensie już w LXX zaczęto się posługiwać terminem e., głównie na oznaczenie zgromadzeń o charakterze rei. (Pwt 4,10; 31,30; Sdz...

EKIELSKI WŁADYSŁAW

ur. 17 III 1855 w Krakowie, zm. 23 VI 1927 w Krakowie, architekt, konserwator, rysownik i publicysta.

Po studiach w Krakowie (1872) i Wiedniu (1876-80) budował w Wiedniu pod kierunkiem H. Ferstla gmachy uniw. (1881-82); po powrocie do kraju wykładał od 1886 w Wyższej Szkole Przemysłowej w Krakowie, a 1918...

EJDETYZM

(gr. eidos postać), zdolność dokładnego przedstawienia sobie przedmiotu, najczęściej przed chwilą oglądanego lub opisywanego; wykrył ją 1907 V. Urbantschick, a nazwał 1918 E.R. Jaensch.

Ejdetycy (najczęściej dzieci) z największą dokładnością widzą przez pewien czas obraz przedmiotu zabranego im...

EJMARDYŚCI, eucharyści, sakramentyni, Congregano Presbyterorum a Sancissimo Sacramento

Zgromadzenie zak. na prawie pap., zał. 1856 w Paryżu przez bł. -> Piotra Juliana Eymarda w celu krzewienia kultu Najśw. Sakramentu, zwł. adoracji.

E., genetycznie związani z odnowieniem kultu eucharyst. w XIX w., uzyskali 1859 dekret pochwalny, a 1862 zatwierdzenie pap. ; składają się z kapłanów i braci...

EKBERT bł. OSB

zm. 25 XI 1076 lub 1077, opat w Münsterschwarzach (104776), jeden z pionierów lotaryńskiej reformy klasztorów.

Początkowo należał do zreformowanego klasztoru benedyktyńskiego w Górze (k. Metzu); na polecenie Adalberona, bpa Würzburga, pracował nad umocnieniem reformy w Münsterschwarzach i przyczynił się do...

EKFONESIS

(gr. ekfoneo wygłaszam), aklamacja liturgiczna o charakterze -* doksologii (przeważnie trynitarnej), rozpoczynająca nabożeństwo bądź kończąca -> ektenię i różne modlitwy.

E. wprowadzono do liturgii w XIII w. (Typikon z 1292, BWat nr 1877); nie zaczynała ona wszystkich nabożeństw, skoro ustalone...