HELENA (1)

Zm. ok. 1204, księżniczka ruska, żona Kazimierza II Sprawiedliwego, matka Leszka Białego i Konrada, regentka po śmierci męża, odsunięta od władzy przez Mikołaja, wojewodę krakowskiego, schroniła się do Sandomierza, a po śmierci Mieszka Starego nie zgodziła się na Warunki, na jakich Leszek Biały...

HELENA TROJAŃSKA

Piękna Helena, mit gr. najpiękniejsza i najbardziej pożądana z kobiet, córka Zeusa (który przybrał kształt łabędzia) i Ledy, wykluta z tegoż jąja, co Kastor i Polluks, siostra Klitajmestry. Ubiegali się o nią najwięksi bohaterowie Grecji. Za radą Odyseusza, który także pragnął jej ręki, jej ojczym...

HEL

Mit. skand, córka Lokiego, królowa zmarłych i władczyni podziemnego kraju otoczonego rzeką, do którego wejścia strzegł pies Garm, Została tam wrzucona przez Odyna, mieszka zaś pod korzeniami świętego jesionu Igdrasil, Również nazwa podziemnej siedziby dusz ludzi zmarłych w łóżku (polegli na polu...

HEKTOR

Mit. gr. pierworodny syn Priama i Hekabe, mąż Andromachy, ojciec Astyanaksa (Skamandriosa), najdzielniejszy i najszlachetniejszy z bohaterów trojańskich, wyróżnia się wielekroć w obronie Troi; wyzywa najsilniejszego Greka na pojedynek, ale walka z Ajaksem Wielkim nie dała rezultatu.

Raz udaje mu się...

HEKSAMETR

Gr. heksametros 'sześciomiarowy' Heksamełr daktyliczny najczęściej używany wiersz w poezji antycznej, opartej na iloczasie, złożony z 6 stóp daktylicznych (UlJ) , z których pierwsze 4 dawały się zastąpić spondejami (--) , a ostatnia spondejem lub trochejem (4 u). Jego powaga i wzniosłość czyniły go...

HEKATONCHEJROWIE

Gr. hekatón 'sto', cheir 'ręka*, mit. gr. sturęcy, olbrzymie potwory o stu rękach i , 50 głowach, synowie Uranosa i Gai: Kottos, Briareos (Ajgajon) i Gyges (Gyes), strąceni przez Kronosa do Tartaru,. uwolnieni przez Zeusa, pomogli mu w walce z tytanami.

HEKATOMBA

Gr. hakatómbe; hekatón 'stobous 'byk', w staroż. Grecji ofiara stu sztuk bydła złożona bogom, późn. każda większa liczba zwierząt ofiarnych.

Powiadano, że Pitagoras, który był przeciwny wszelkiemu zabijaniu, również zwierząt, ofiarował sto wołów bogom, gdy udało mu się sformułować twierdzenie...

HEKATE

Mit. gr. bóstwo pochodzące z Karii w Azji Mn., którego kult rozpowszechnił się w Grecji, zwł. u ludu. Wg Hezjoda wielka dobroczynna bogini wielu dziedzin życia - wojny, rady, gier, jeździectwa, rolnictwa, później stała się bóstwem chtonicznym, związanym z mrocznym światem czarów i widm. Nocą pędziła z...

HEKABE

Hekuba, gr. Hekabe, łac. Hecuba, mit. gr. główna żona króla Troi Priama, matka dziewiętnastu spośród jego 50 dzieci, m.in.: Hektora, Parysa, Deifobosa, Polidora, Kasandry, Kreuzy i Polikseny. W czasie burzenia Troi przeżyła śmierć swych najbliższych i została niewolnicą Odyseusza.

Gdy płynęła do...