-
Ocena brak
Poezja kabaretowa - Nie tylko radość
Zarówno krytyka Dwudziestolecia, jak i późniejsze opracowania utrwaliły obraz pierw-szych lat niepodległości jako czas beztroskiej zabawy, młodzieńczej ekstazy, przy czym wła-śnie twórczość skamandrytów miała być potwierdzeniem tej wizji. Wszak to w kręgu skamandryckim wykrzykiwano dziecinne...
-
Ocena brak
Poezja kabaretowa - W obronie kabaretu
Nurt kabaretowy był p r ó b ą w ł ą c z e n i a p o e z j i w o b r ę b k u l t u r y m a s ow e j. Ten cel uznawały różne orientacje artystyczne. Jednym się udawało, innym nie. Nieudało się futurystom. (Czy dlatego, że przedwcześnie zrezygnowali z kabaretu?) Udało sięskamandrytom i...
-
Ocena brak
Poezja kabaretowa - Przeciw kabaretowi
Nie każdy program artystyczny tolerował związki z tą firmą. Jeżeli dla kogoś poezja byładziedziną skupionej powagi, która powinna uświęcać ludzkie myśli i czyny, ten określeniem„kabaretowy” posługiwał się jak przyganą lub obelgą (w takiej właśnie pamfletowej intencjipisano na obczyźnie w...
-
Ocena brak
Poezja kabaretowa - Nakaz buntu
W kabaretowej ocenie rzeczywistości faworyzowano postawy buntownicze, niepogodzonez tym, co uznawane oficjalnie, uświęcone tradycją lub modne. K a b a r e t o w o ś ć b y ł a no n k o n f o r m i z m e m.
W imię nonkonformizmu wolno było zdradzić ideologię, jeżeli ideologia zdradzała człowieka...
-
Ocena brak
Poezja kabaretowa - Między etyką a ideologią
W poezji kabaretowej splatały się wątki etyczne i ideologiczne. Etyka była uniwersalna,wyrażająca odwieczne zmagania Zła i Dobra w świecie ludzkim. Ideologia to zjawisko histo-ryczne: służy interesom jednej zbiorowości w walce z interesami zbiorowości innych.Kabaret europejski ma rodowód lewicowy...
-
Ocena brak
Kabaretowy obraz świata
Kabaret był trybuną demokracji. Nie uznawał raz na zawsze ustalonej hierarchii osób izjawisk. Spełniało się w nim marzenie poezji początku XX wieku, która chciała przynieśćrównouprawnienie – wszystkim tematom, dziedzinom życia, sposobom przeżywania świata.Metafizyce i codzienności.
Pięknu i ohydzie...
-
Ocena brak
Podmiot liryczny w roli konferansjera
W przedstawieniu kabaretowym nie ma fabuły, jeżeli mimo to „składanka numerów” po-zostaje całością, dzieje się to za sprawą konferansjera. To on, gospodarz spektaklu, wodzirej,zapowiada kolejne występy, charakteryzuje wykonawców, sypie dowcipami... To pośrednikmiędzy sceną a widownią, nie będący ani...
-
Ocena brak
Kabaret przeniesiony do wiersza
O pełnym urzeczywistnieniu norm poetyki kabaretowej można mówić wtedy, gdy „składanka” staje się zasadą kompozycyjną pojedynczego utworu. Im dłuższy wiersz, tym łatwiej„upodobnić” go do kabaretu, bo tym więcej można w nim zmieścić kontrastowych stylów iemocji.Prawdziwym mistrzem „składanki” okazał...
-
Ocena brak
„Składanka” w poezji
Jak przenieść do poezji zasadę kabaretowej „składanki”? Najłatwiej daje się to zrealizowaćw dużej grupie tekstów jednego autora, w tomiku poetyckim lub w kolejnych jego książkach– czytanych jako całość. Poszczególne wiersze stają się jak gdyby „numerami” przedsięwzię-cia kabaretowego. Dorobek...
-
Ocena brak
Składanka
Spektakl kabaretowy mógł się podobać, jeżeli potrafił błysnąć różnorodnością krótkich,zamkniętych całostek scenicznych (tzw. numerów), takich jak monolog wierszem lub prozą,skecz, piosenka, pantomima, taniec. „Składankowy” charakter spektaklu to także wielośćkonwencji scenicznych – demonstrowanych...