-
Ocena brak
Pan Cogito obserwuje w lustrze swoją twarz
Wiersz pochodzi z tomu Pan Cogito (1974). Wskazany w tytule bohater liryczny w tekście wiersza przyjmuje funkcję podmiotu. Obserwacja własnej twarzy jest próbą poszukiwania siebie samego, osobistych, indywidualnych rysów, niepowtarzalnych cech. Utwór rozpoczyna się pytaniem: Kto pisał nasze twarze, w którym...
-
Ocena brak
Apollo i Marsjasz
Wiersz z tomu Studium przedmiotu (1961) ukazuje w demitologizującej relacji pojedynek Apollina z Marsjaszem, czy raczej jego właściwy etap. Przedstawiciel sztuki doskonałej, bóg słońca – Apollo – zwyciężywszy w rywalizacji z Marsjaszem, frygijskim sylenem, autorem wielu hymnów na cześć bogów, skazał go...
-
Ocena brak
Do Apollina
Wiersz Do Apollina, opublikowany w debiutanckim tomie Struna światła (1956), przywołuje znaną z mitologii postać boga o wspaniałej urodzie, pana słońca, patrona wieszczów, śpiewaków i poetów, udzielającego daru jasnowidzenia, bezwzględnego w utrwalaniu opinii o własnej doskonałości (muzyczny...
-
Ocena brak
Niektórzy lubią poezję
Wiersz zamieszczony w tomie Koniec i początek z 1993 r. już w tytule ujawnia powszechnie znaną prawdę – poezja jest obiektem zainteresowania niewielu ludzi. Tylko niektórzy, nie wszyscy, mniejszość lubi poezję. Wśród nich jest spora grupa takich, którzy deklarują swoją sympatię dla tej dziedziny...
-
Ocena brak
Kot w pustym mieszkaniu
Wiersz (opublikowany w t. Koniec i początek, 1993) ukazuje stosunek do śmierci kogoś bliskiego, kochanego z perspektywy opuszczonego, smutnego i samotnego kota, który intuicyjnie, z wielką siłą odczuwa brak „swojego” człowieka. Zachowanie zwierzęcia świadczy o zagubieniu, poczuciu pustki, tęsknocie...
-
Ocena brak
W rzece Heraklita
Tytuł wiersza (z t. Sól, 1962) przywołuje na myśl słynne stwierdzenie panta rhei – wszystko płynie. Przemijanie i zmienność są stałymi elementami rzeczywistości. Człowiek został przez naturę wprzęgnięty o ten odwieczny mechanizm. Jest przy tym jednym z wielu, jednostką uwikłaną w relacje z...
-
Ocena brak
Nagrobek
Krótki, ośmiowersowy, żartobliwy utwór (zamieszczony w tomie Sól z 1962 r.) przypomina epitafium, które wypełnia monolog [...] adresowany do wskazanego przez zwroty retoryczne słuchacza „pozornego”.11 Ujęcie tematu śmierci jest zabawne, jednak sam fakt podjęcia tego zagadnienia dowodzi, że nurtuje ono...
-
Ocena brak
Kobiety Rubensa
Jest to jeden z wierszy W. Szymborskiej poświęconych sztuce (pochodzi z t. Sól z 1962 r.). Prezentuje on zarazem model człowieka baroku. Konwencja, styl, tematyka malarstwa Rubensa odpowiadają zainteresowaniom i preferencjom epoki. Barok kojarzy się tu z bujną zmysłową erotyką, rozlewną w kształtach...
-
Ocena brak
Cień
Wiersz Cień z tomu Sól (1962) to kolejny przykład wykorzystania zjawiska codziennego, zwyczajnego, powszechnie znanego i nie zwracającego uwagi, do wyrażenia treści wyjątkowo subtelnych, wywołujących wzruszenie i patos. Dzięki temu zabiegowi autorka unika egzaltacji, nadmiaru efektów emocjonalnych...
-
Ocena brak
Rehabilitacja
Utwór (z t. Wołanie do Yeti, 1957) przywołuje tragiczne fakty historyczne z 1956 r. i ich komentarze, uzależnione od aktualnej sytuacji politycznej. Zginęli ludzie, których obarczono winą za wszystko, co złe, fałszywie oskarżono, skazano na zapomnienie lub niechlubną pamięć. Kim byli bohaterowie...