W pewnych przypadkach, dość rzadkich jednak, stosunek prawny powstaje w chwili wejścia w życie aktu prawnego, ustanawiającego prawa i obowiązki będące treścią stosunku prawnego. Z reguły jednak norma prawna ustala, że przewidziany w niej obowiązek określonego zachowania się różnych podmiotów prawa wobec siebie powstaje dopiero wtedy, gdy zajdzie pewne zdarzenie wskazane przez normę prawną. Powstanie stosunku prawnego, wraz ze stanowiącymi jego treść prawami i obowiązkami stron, uzależnione jest więc od jakiejś zaszłości w świecie zewnętrznym. Nazywamy ja zdarzeniem prawnym.

Zdarzenie prawne – każde zdarzenie pociągające za sobą skutki prawne (powstanie, zmianę lub rozwiązanie stosunku prawnego).

Do kręgu zdarzeń prawnych należą wydarzenia z różnych dziedzin życia: legalne i sprzeczne z prawem, dokonane celowo i przypadkowe. Wszystkie te różnorodne wydarzenia łączy jedno: każde z nich wywołuje skutki prawne.

Zdarzenia prawne dzielą się na zdarzenia sensu stricte (w ścisłym tego słowa znaczeniu) i na działania. Różnica między nimi polega na tym, że pierwsze są niezależne, a drugie zależne od woli człowieka. Zdarzenia w ścisłym tego słowa znaczeniu tworzą niewielką grupę i nie podlegają dalszemu podziałowi. Działania natomiast tworzą rozgałęziony system.

Działania dzielą się na czyny i akty prawne. Czynami są takie zdarzenia, które zostały dokonane bez zamiaru wywołania skutków prawnych. Natomiast aktami prawnymi są zdarzenia wywołane w zamiarze spowodowania skutków prawnych.

Czyny dzielą się na dozwolone i niezadowolone. Czynem niedozwolonym jest każdy czyn zabroniony przez prawo. Czynem dozwolonym jest natomiast czyn, którego prawno nie zabrania, łącząc z nim jednak określone skutki prawne.

Akty prawne dzielą się na: czynności prawne, akty administracyjne oraz orzeczenia sądowe konstytucyjne.