System ten preferuje partie o tzw. dłużej zdolności koalicyjnej, tzn. partie o słabo sprecyzowanym programie. W oparciu o wynik wyborów w I turze następuje porozumienie międzypartyjne odnośnie kumulacji głosów na określonych kandydatów. Tracą na tym partie pozbawione zdolności koalicyjnej, a więc partie słabe.

Do zalet jednomandatowych okręgów wyborczych zalicza się silne związanie posła z okręgiem, w którym uzyskał mandat. System repartycji mandatów rodzi 2 konsekwencje mianowicie ogranicza w składzie ciał przedstawicielskich liczbę przedstawicieli partii o słabszych wpływach wśród wyborców oraz zdarzają się przypadki, że bezwzględna większość mandatów w organie przedstawicielskim uzyskują przedstawiciele partii, która w skali całego kraju uzyskała mniej głosów niż jej główna przeciwniczka.