Brytyjski pancernik zwodowany 26 listopada 1913 r., okrył się sła­wą w dwóch wojnach światowych. W 1916 r. w czasie bitwy jutlandz­kiej, mając zablokowany ster, wal­czył z siedmioma niemieckimi pan­cernikami. Przeszedł intensywną modernizację w latach 1933-36 i już w pierwszych tygodniach II wojny światowej podjął służbę patrolową na Atlantyku.

13 kwiet­nia 1940 r. wziął udział w bitwie pod *Narwikiem, gdzie wraz z 9 ni­szczycielami rozgromił niszczycie­le niemieckie i ostrzeliwał nad­brzeżne baterie. W maju 1940 r., wobec spodziewanego przystąpie­nia Włoch do wojny, przeszedł na Morze Śródziemne. 9 lipca 1940 r. w czasie bitwy u przylądka Stilo uszkodził pancernik włoski *Giulio Cesare. 28-29 marca 1941 r. wziął udział w bitwie koło przylądka *Matapan, w maju tego roku wal­czył u wybrzeży *Krety, gdzie zo­stał uszkodzony bombami i musiał przejść naprawę w Stanach Zjedno­czonych. Odremontowany, wrócił na Morze Śródziemne i wziął udział w ubezpieczaniu sił inwazyjnych lądujących 10 lipca 1943 r. na *Sycylii. 9 września w zatoce Sa-lerno został uszkodzony dwiema bombami kierowanymi.

W czerwcu 1944 r. osłaniał inwazją wojsk Sprzymierzonych w *Normandii (uszkodzony wybuchem miny magnetycznej w kanale La Man­che). Później wspierał desant na Walchercn.

 

DANE TAKTYCZNO-TECHNICZNE (1941 r.)

wyporność 31 585 t

długość 196,2 m

szerokość 31,7 m

zanurzenie 9,5 m

prędkość 24 węzły

8 dział (4 x 2) kal. 381 mm

20 dział przeciwlotniczych kal. 114 mm

32 działa przeciwlotnicze kal. 40 mm

16 najcięższych karabinów maszynowych przeciwlotniczych kal. 13 mm (w ich miejsce później 52 działka przeciwlotnicze kal. 20 mm)

3 wodnosamoloty