Ocena brak
Voltaire [anagram, po polsku Wolter (1694 - 1778)] - Antropologia
Człowiek jest tylko istotą przyrodniczą. Cała teoria duszy nie wytrzymuje krytyki. Gubi ona człowieka bo roztacza przed nim wizję szczęścia po śmierci, zabraniając używania życia doczesnego. Koncepcja duszy jest fikcją, która powoduje, że ludzie zaprzątnięci problemami nadprzyrodzonymi nie radzą sobie z rzeczywistością, co w konsekwencji jeszcze bardziej popycha ich ku religii.
Filozofia powinna przeciwdziałać spaczonemu przez człowieka pojmowaniu życia, aby sprowadzić je na właściwe tory. Człowiek musi odnajdywać cele życia w swoim istnieniu doczesnym: naprawiać, uporządkowywać istniejący świat, likwidować dominujące w nim zło, a przynajmniej zmniejszać jego skalę. Temu powinno służyć współdziałanie ze sprawiedliwością. Etykę uważał Wolter za naukę od religii i metafizyki niezależną.
Zwalczając teizm, zwłaszcza chrześcijański, sam został deistą. Negował objawienie, ale godził się na uznanie racjonalnej religii. Świat przyrównywał do zegara, a Boga do zegarmistrza. W jego koncepcji świat ma sens tylko dlatego, że istnieje Bóg.
Gdyby Boga nie było, należałoby go wymyślić. Rozum może stwierdzić, że Bóg istnieje, jednakże nie może czegokolwiek orzec o jego naturze.