Wygląd: Roślina wieloletnia, 30-60 lub nawet 80 cm wysokości, z czworokanciastą, białowełnisto owłosioną łodygą. Liście okrągławe do jajo-wato-eliptycznych, początkowo gęsto białowełniste, później łysiejące; dolne - do 35 mm długości, na długich ogonkach; ku górze coraz mniejsze, a ogonki coraz krótsze, Kwiaty białe w gęstych nibyokó-łkach, umieszczone w kątach liści; dziesięć zagiętych w tył, hakowatych ząbków kielicha, na szczycie nagich. Cała roślina ma zapach podobny do tymianku.

Siedlisko: Suche zbocza i pastwiska, przydroża, ubogie łąki, nieużytki, wysypiska, zakrzewienia.

Ręzmieszczenie: Głównie Europa Południowa i Środkowa, zadomowiona także w części Europy Północnej. Na północy Niemiec brak, poza tym bardzo rzadka i zagrożona wyginięciem. W Polsce roślina ruderalna nierzadka na niżu i w niższych położeniach górskich.  

Okres kwitnienia: Od czerwca do sierpnia; w Polsce - do września.

Substancje zawarte w roślinie: Glikozydowa gorycz marubina, olejki eteryczne, śluz, żywice, woski, garbniki.

Zastosowanie i działanie: Środek rozpuszczający śluz przy katarach; wspomagający przy astmie; źółciopędny - stosowany przy chorobach wątroby; wzmaga apetyt; lekko pobudza miesiączkowanie.

Przyrządzanie i stosowanie: Ziele (Herba Mar rubii): 1 LH jako zimny wyciąg. WLH: Mar rubium vulgare (świeża roślina); spagyrik.

Termin zbioru: Od czerwca do września.