W jego silniku, skon­struowanym w roku 1769, para kondensowała nie w cylindrze lecz w osobnym zbiorniku. Ponieważ cylinder nie był na przemian rozgrzewany i chłodzony, malały straty ciepła w silniku. Silnik Watta był bez porównania szybszy od poprzed­nika, gdyż nowa porcja pary mogła zostać wpusz­czona do cylindra zaraz po tym, jak tłok osiągnął wyjściowe położenie. To i inne usprawnienia uczyniły maszynę parową użyteczną dla przeróż­nych zastosowań.
W epoce wiktoriańskiej lokomotywy parowe zrewolucjonizowały transport lądowy. Ponadto silniki parowe napędzały maszyny drukarskie, przędzalnie, tkalnie a także maszyny pralnicze w „pralniach parowych". Maszyny parowe poru­szały karuzele na wesołych miasteczkach, a nie­którzy farmerzy używali energii pary do prac polowych. Używano napędzanych parą odkurza­czy, istniały nawet parowe urządzenia do masażu skóry głowy, zainstalowane w najelegantszych zakładach fryzjerskich.