Anglia do końca XIX wieku stanowiła przykład kraju, którego administracja terytorialna opierała się wyłącznie  na organach samorządowych. Miały one szerokie uprawnienia , ewaluowały w kierunku decentralizacji. W XIX wieku przeprowadzono reformy samorządu lokalnego.

I etap dotyczył miast. Wprowadzono tu demokratyczne wybieranie do  Rad miejskich oraz organów wykonawczych burmistrzów i ławników . Zreformowano również samorząd hrabstw. Administracja przeszła w ręce, rad hrabstw działających w 52 nowo powołanych tzw. hrabstwach administracyjnych. Hrabstwa podzielono na dystrykty. miejskie i wiejskie , powołano rady dystryktowe, a w większych parafiach rady parafialne  tworząc tym samym trójstopniowy podział administracyjny ( hrabstwa – dystrykty – parafie ).

Odrębną organizację posiadał Londyn – zarząd sprawowały Rada Hrabstwa Londynu Rady prowadziły działalność na sesjach plenarnych oraz w poszczególnych komisjach. Zatrudniały one także zawodowych urzędników, będących wykonawcami poleceń rad. Obok adm. samorządowej , która miał charakter ogólny i zespolony , rozwijać się zaczęła adm. Niezespolona W celu usprawnienia , ujednolicenia i kontroli samorządu powołano Urząd Administracji Lokalnej.