Centralnym organem władzy i administracji była, odziedziczona po Księstwie Warszawskim, Rada Stanu. Różniła się ona jednak od swojej poprzedniczki w sposób znaczący, dzieli się bowiem na :

Zgromadzenie Ogólne Rady Stanu (Rada Stanu).

Radę administracyjną

Zgromadzenie Ogólne pełniło te same funkcje co Rada Stanu w Księstwie W-skim, z tym , że w zakresie sądownictwa administracyjnego powołano specjalny organ, tzw. Delegację  Administracyjną (1816 – 1822 r) Po 1822 sądownictwo  adm. wróciło do Rady Stanu.

Skład Zgromadzenia Ogólnego : namiestnik, ministrowie, członkowie kolegiów resortowych z tyt. radców stanu,  referendarze stanu ( zatrudnieni jedynie przy pracach Rady ). Przewaga elementu ministerialnego powodowała w praktyce kłopoty z zebraniem pełnego składu Zgromadzenia, trudno było bowiem pogodzić obowiązki wynikające z kierowania resortem z uczestnictwem w obradach tego ciała. W rezultacie regularnie uczestniczyli w pracach Rady Stanu radcy stanu nadzwyczajni ( niezwiązani z żadną komisją resortową ) oraz referendarze, co w istocie prowadziło do obniżenia się autorytetu tej instytucji.

Skład Rady Administracyjnej : ministrowie, inne osoby powołane przez króla pod przewodnictwem namiestnika.  R A to organ doradczy wobec monarchy, swoisty gabinet ministrów, który rozpatrywał sprawy przekraczające wyłączną właściwość poszczególnych szefów resortów. W 1826 r po śmierci gen. J. Zajączka na czele Rady stanął prezes mianowany przez króla (spośród członków Rady ), a zakres jego uprawnień uległ rozszerzeniu o kompetencje namiestnika. O d tego momentu Rada Administracyjna staje się najwyższym organem władzy wykonawczej i administracyjnej, reprezentującym osobę monarchy i działającym w jego zastępstwie.