Polski samolot myśliwski skon­struowany przez inż. Zygmunta Puławskiego w Państwowych Za­kładach Lotniczych. Pierwszy pro­totyp P-7/I oblatano w październiku 1930 r. , a drugi w marcu 1931 r.; je­sienią tego roku P-7/II przeszedł próby państwowe w Instytucie Ba­dań Techniczno-Lotniczych, w któ­rych wyniku dopuszczono samolot do produkcji seryjnej. W latach 1932-33 PZL wyprodukowały 149 egzemplarzy, z których pierw­szych pięć rozpoczęło służbę pod ko­niec 1932 r. w 1 pułku lotniczym. Produkcję zakończono w połowie 1933 r.; w 1935 r. zaczęto wycofy­wać te samoloty z pierwszej linii, planując, że do końca 1937 r. zastą­pią je nowocześniejsze *PZL P.I1.

We wrześniu 1939 r. w jednostkach bojowych było 30 samolotów P.7, a w jednostkach szkolnych, rezerwie i remontach - 75. W walkach z lot­nictwem niemieckim brały udział sa­moloty ze 123 eskadry przydzielonej do Brygady Pościgowej, eskadry 151 z Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Narew", eskadry 162 z armii „Łódź" oraz samorzutnie zorganizo­wanej eskadry tzw. Grupy Dębliń­skiej. Były to przestarzałe samoloty, rozwijające niewielką prędkość, sła­bo uzbrojone. Nie mogły podjąć rów­norzędnej walki z myśliwcami nie­mieckimi i z tego względu po kilku lotach bojowych zrezygnowano z wykorzystywania ich w charakte­rze myśliwców i przeznaczono do zadań rozpoznawczych. W czasie walk zestrzeliły 7,5 samolotu nie­mieckiego (jeden wspólnie z P.IIc).

 

DANE TAKTYCZNO-TECHNICZNE

silnik Bristol Jupiter F-V11 prod. Polskich Zakładów Skoda o mocy 485 KM

rozpiętość 10,57 m

długość 6,98 m

maks. masa startowa 1476 kg

maks. prędkość 327 km/h

zasięg 600 km

2 karabiny maszynowe Vickers wz. E kal. 7,92 mm (później FK wz. 33)