Para kochanków z indyjskiego mitu i literatury przypominająca Amora i Psyche lub Apolłina i Dafne. Król Pururawas zakochał się w niebiańskiej nimfie Urwasi (zrodzonej z piany wodnej wzburzonej przez bogów, gdy szukali zagubionego nektaru nieśmiertelności), kiedy na czas pewien wygnano ją z nieba na ziemię. Obiecała odwzajemnić tę miłość pod warunkiem, że zachowa zawsze przy sobie parę jagniątek i że nie zobaczy nigdy nagości kochanka.

Grajkowie niebiańscy, Gandarwy, chcąc, aby Urwasi wróciła do nieba, porwali pewnej nocy jagnięta, a gdy nagle obudzony Pururawas pobiegł, aby je schwytać, zapalili błyskawicę, przy której Urwasi ujrzała nagiego kochanka. Musiała więc zniknąć, a zrozpaczony Pururawas szukał jej wszędzie. Wreszcie udało mu się ją znaleźć i połączyli się na zawsze w królestwie niebieskim.

Pururawa i Urwasi wiersz Bolesława Leśmiana, swobodna transkrypcja z pieśni Rigwedy, nazwanej pierwszą balladą poezji światowej.