W sferze ekonomicznej wzrasta bowiem wyraźnie globalny podział między tymi, którzy są lepiej a tymi, którzy są gorzej sytuowani, przy czym dotyczy to również krajów najbardziej zindustrializowanych, w których wzrastają inwestycje, produkcja i dochód narodowy. Place siły roboczej, zwłaszcza robotników, a w nieco mniejszym stopniu pracowników umysłowych {white collar) utrzymują się na niezmienionym stosunkowo niskim poziomie, a w związku ze wzrostem kosztów utrzymania, realne dochody maleją, podczas gdy stale wzrastają wynagrodzenia i dochody wysoko ulokowanych menadżerów, inwestorów, jak i ich doradców.

W krajach Trzeciego Świata, w których ekspansja kapitału zewnętrznego ma spo-wodować poprawę warunków życia zatrudnionych tam robotników, osiągnięcie określonego pułapu wynagrodzeń nie ulega już potem zmianie, a schemat podziału dochodu kształtuje się podobnie, jak w krajach najbardziej uprzemysłowionych i korzystających najpełniej z osiągnięć technicznych naszej epoki.Wyjaśnienia tego globalnego trendu należy szukać w nowym systemie produkcji i organizacji pracy. Modernizacja, komputeryzacja i nasilająca się konkurencja między firmami, zabiegającymi o wzrost produkcji i obniżkę jej kosztów- powodują zapotrzebowanie na wysoko wykwalifikowanych pracowników - kadry kierownicze, a zmniejszanie zatrudnienia pracowników o niższym oraz zdecydowanie niskim stopniu kwalifikacji.

Postulat i realizacja upowszechnienia wyższego standardu wykształcenia nie zmienia obaw, czy znajdą oni zatrudnienie, skoro w dotychczasowym, zmodernizowanym systemie produkcji wystarczał talent stosunkowo małej grupy kierującej znaczną liczbą pracowników o niskich kwalifikacjach. Pojawia się jednak i inny pogląd, że szersza edukacja społeczeństwa jest konieczna ze względu na postępujące zmiany technologiczne. Pracownicy muszą ciągle zdobywać nowe umiejętności (a nie jak dawniej, gdy raz zdobyte kwalifikacje wystarczały