Strata-jeśli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą. Ujemny wynik finansowy z ekonomicznego pkt. widzenia.

Możemy wyróżnić dwa momenty powstania:

1. powstanie stosunku prawnego straty

2. powstanie roszczenia podatnika ze straty

W chwili powstania można uznać stratę za swoistą odroczoną i warunkową wierzytelność.

Stosunek prawny straty powstaje dopiero z upływem roku podatkowego, bo dopiero wtedy można ustalić, czy w ogóle osiągnięto dochód.

Prawo do uwzględnienia strat podatku dochodowym (roszczenie ze stosunku prawnego straty ) powstaje dopiero, gdy przedsiębiorstwo ma zysk w następnych latach podatkowych po powstaniu straty; bo art. 7 ust 5 ustawy o podatku dochodowym- o wysokość straty poniesionej w roku podatkowym można obniżyć dochód w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50 % tej straty.

Wymiar; strata może zostać ujawniona poprzez samowymiar albo wydanie decyzji podatkowej art. 24 ordynacji.

Decyzja w sprawie wysokości straty jest podatkową decyzją wymiarową i podlega wszelkim rygorom postępowania podatkowego, a w szczególności postępowaniu instancyjnemu i skardze do NSA.

Art. 230 ordynacji- wysokość straty podlega wymiarowi uzupełniającemu w toku postępowania odwoławczego

Przedawnienie; jeżeli stratę określono w drodze samowymiaru, to jej korekta nie podlega żadnym ograniczeniom art.240§1pkt5 ordynacji

Art. 256§2 ordynacji- dot. straty wymierzonej w decyzji- nie można wszcząć postępowania z urzędu w sprawie uchylenia lub zmiany decyzji o stracie po upływie 5ciu lat od jej doręczenia.; również gdyby podatnik chciał zmienić decyzję na swoją korzyść- organ podatkowy odmówi wszczęcia postępowania.