Niewspółmierne do potrzeb środki finansowe na pokrycie delegacji oraz wydatki rzeczowe (m.in. na zakup materiałów biurowych, sprzętu audiowizualnego, specjalistycznego oprogramowania itp.).

Ograniczone środki na zakup testów i pomocy dydaktycznych do zajęć terapeutycznych. Specjaliści są często zmuszeni z własnych pieniędzy doposażać poradnie w pomoce dydaktyczne niezbędne do prowadzenia działalności diagnostyczno-terapeutycznej, w fachową literaturę i czasopisma.

Brak środków na szersze formy doskonalenia warsztatu pracy terapeutycznej i diagnostycznej oraz na superwizje.

Niewystarczające finanse na przygotowanie projektów rozbudowy placówek, likwidację barier architektonicznych, a także utrzymanie bazy lokalowej poradni, by nie ulegała dewastacji.