osobowe uznanie dla osoby pana i uznanie dla jego niezwykłych talentów, w szczególności zdolności magicznych, bohaterstwa, mocy ducha i mowy.

Źródłem osobistego oddania jest tu egzaltacja, jaką budzi coś wiecznie nowego, niecodziennego, niebywałego.

czyste typy panowania władza proroków, bohaterów wojennych, demagogów

rozkazujący: przywódca, słuchający uczeń i zwolennik posłuszny ze względu na jego niecodzienne cechy

posłuszeństwo trwa tak długo jak uznaje się charyzmę

zarządzający wybierani są ze względu na charyzmę a nie kompetencje

nie ma tradycji

obdarzeni charyzmą: Chrystus, Napoleon,

często panowanie charyzmatyczne przekształca się w inne na różne sposoby może być przekazywana dalej.

charyzma – niezwykły dar;

wódz charyzmatyczny ma do spełnienia nadzwyczajną misję; władza opiera się na cechach władcy, a nie na bezosobowych prawach

wódz rewolucyjny, mąż opatrznościowy ratujący z kryzysu, prorok w religijnym lub quasi-religijnym znaczeniu

problem następstwa