Ocena brak
Obrabiarki
Obrabiarki to maszyny dużej mocy służące do nadawania określonego kształtu przedmiotom wykonanym z metalu i innych materiałów.
Typowa współczesna obrabiarka jest napędzana jednym bądź kilkoma silnikami elektrycznymi i nierzadko sterowana za pomocą komputera.
Pierwszą historycznie udokumentowaną obrabiarką była tokarka, która była prawdopodobnie używana w Mykenach 1200 lat p.n.e. Tokarek z pewnością używali około 700 roku p.n.e. Etruskowie, a do Egiptu dotarły one około 200 roku p.n.e. W jednym z wczesnych rozwiązań tokarki, naciskając nogą pedał, wprawiano kawałek drewna w szybki ruch obrotowy. Do kawałka tego przykładano dłuto, skrawając go, aby nadać mu cylindryczny kształt. W ten sposób powstawały elementy mebli. Większe kawałki drewna można było za pomocą takiego urządzenia drążyć, wytwarzając misy. Jako że materiał poddawany obróbce obracał się, proces nazwano toczeniem. W średniowieczu wprowadzono obrabiarki napędzane siłą wody: tokarki, piły, wiertarki, młoty i inne. Dzięki zaprzęgnięciu koła wodnego do napędzania maszyny, obrabiarki mogły być używane do coraz poważniejszych zadań, a obsługujący je rzemieślnik nie był rozpraszany podczas pracy koniecznością wprawiania urządzenia w ruch.
Obrabiarki nie uległy poważniejszym przemianom aż do początków rewolucji przemysłowej końca XVIII w. Wtedy znacznie wzrosła ilość maszyn używanych przez przemysł. Wraz z ich rozwojem wzrastał również stopień skomplikowania, a to rodziło konieczność używania lepszych obrabiarek do wytwarzania części mechanicznych. Obrabiarki także skorzystały z wprowadzania technologii, do których powstania się przyczyniły. Przykładowo w 1775 roku John Wilkinson wynalazł maszynę do precyzyjnego drążenia cylindrów. Wynalazek ten umożliwił rozwinięcie konstrukcji maszyny parowej, która okazała się niezwykle przydatna do napędzania obrabiarek.