Standaryzacja inaczej eliminacja współczynników polega na przyjęciu stałego poziomu jednego z dwóch czynników – cen lub ilości - w przypadku agregatowego indeksu wartości, tzn. dla indeksu cen ustala się (unieruchamia) poziom ilości wszystkich artykułów, a dla indeksu ilości ustala (unieruchamia) się poziom cen wszystkich artykułów.

Formuły standaryzacji: okres bazowy – „0” okres badany – „n” lub „1”

1/ formuła Laspeyresa – polega na przyjęciu jako niezmiennych, wielkości z okresu bazowego (podstawowego); polega na ustaleniu na poziomie bazowym cen gdy wyznaczamy indeks ilości, a ilości gdy wyznaczamy indeks cen.

2/ formuła Paaschego – polega na przyjęciu jako niezmiennych, wielkości z okresu badanego; polega na ustaleniu na poziomie badanym cen gdy wyznaczamy indeks ilości, a ilości gdy wyznaczamy indeks cen.

Zespołowe indeksy cen informują, jak zmieniłyby się przeciętnie ceny danego zespołu artykułów w okresie badanym w porównaniu z cenami w okresie bazowym przy założeniu stałej ilości zgodnie z przyjętą formułą standaryzacji.

Pozwalają one na ocenę jak zmieniłaby się wartość całego zespołu w okresie badanym w porównaniu z okresem bazowym tylko na skutek zmiany cen przy odpowiednio przyjętej formule standaryzacji.

Zespołowe indeksy ilości informują, jak zmieniłaby się przeciętnie ilość produktów danego zespołu w okresie badanym w porównaniu z okresem bazowym przy założeniu stałych cen zgodnie z przyjętą formułą standaryzacji.

Pozwalają one na ocenę jak zmieniłaby się wartość całego zespołu w okresie badanym w porównaniu z okresem bazowym na skutek zmian ilościowych przy odpowiednio przyjętej formule standaryzacji.