MOTOR (łc. = ten, kto porusza, od moveo = poruszam) gr. kinoun; nłc. movens; ang. mover, fr. moteur; nm. Beweger

filoz. przyr., metaf. syn.^> Poruszyciel; ję­zykowa kalka łacińskiego tłumaczenia wy­rażeń użytych przez Arystotelesa w Meta­fizyce (III, 8; XI, 6-7):

a) tó proton kinoun (= primum movens) — pierwszy motor, tó kinoun akineton auto (= movens non motum, motor immobilis) — motor nieruchomy, nie poruszony sam przez się. Aystotelesowski motor pierw­szy jest określeniem Boga jako czystego aktu, który jest pierwszą przyczyną wszel­kiego ruchu i bytowych przemian w świe­cie, sam pozostając nieporuszonym i nie­zmiennym.

b) tó kinoun kai kinoumenon (= movens motum) — motor ruchomy lub poruszany, który nie jest sam przyczyną swego ruchu (zmiany), lecz go jedynie otrzymuje i jest z kolei przyczyną ruchu (zmiany) innego bytu.