Oficer włoski, w 1940 r. dowódca korpusu na froncie greckim, od lipca 1941 r. dowodził Włoskim Kor­pusem Ekspedycyjnym w Rosji (CSIR, od lata 1942 r. - XXXV kor­pus), choć był przeciwny udziałowi włoskich żołnierzy w walkach w Związku Radzieckim. Na po­czątku listopada 1941 r. powrócił do Rzymu. 5 lutego 1943 r. objął dowództwo włoskiej 1 armii w Tu­nezj i (dawnej niemiecko-włoskiej armi i pancernej „Afrika"). Umiejęt­nie prowadził działania obronne przed atakami brytyjskiej 8 armii.

W maju tego roku, po kapitulacji wojsk niemieckich konty-nuował walkę; w tym samym miesiącu został awansowany do stopnia marszałka. Wzięty do niewoli bry­tyjskiej został zwolniony 28 wrześ­nia na prośbę marsz. Piętro *Badoglio i w listopadzie 1943 r. stanął na czele włoskiego naczel­nego dowództwa (Commando Supremo), którym kierował do 1945 r. Zmierzał do wystawienia dużej armii włoskiej walczącej u boku aliantów, czemu sprzeciwili się dowódcy amerykańscy i bry­tyjscy.