Wygląd: Ptożąca się roślina wieloletnia o wysokości 10-30 cm, czasem nawet do 50 cm. Kłącze nie jest wydłużone roz-łogowato. Nie kwitnące pędy wyrastają na powierzchnię ziemi tworząc łuki, które dotknąwszy wierzchołkiem gleby zakorzeniają się. Jednoroczne, nie drewniejące łodygi kwiatonośne wyrastają prosto. Długoogonkowe, trójdzielne liście z odwrotnie jajowatymi listkami są na brzegu grubo piłkowane, po obu stronach zielone.

Przylistki jajowato-eliptyczne. Kwiaty białe, około 1 cm wielkości, zebrane po 2-8, a nawet po 10 w luźne, nieco przysadziste baldacho-groniaste kwiatostany umieszczone na końcach pędów. Płatki korony wąskie, wyprostowane, z reguły krótsze od działek kielicha. Nieliczne szkarłatne lub jasnoczerwone pestkowce, słabo połączone, tworzą owoc zbiorowy. Wszystkie łodygi mają rozproszone, delikatne kolce.

Siedlisko: Głównie zarośla, młodniki i lasy mieszane, także lasy liściaste; rzadziej rośnie w sztucznych drzewostanach szpilkowych. Chętnie na miejscach skalistych, zwłaszcza w górach, gdzie malinę kamionkę można znaleźć (w Alpach) jeszcze na wysokości 2000, a nawet 2400 m n.p.m.; w Tatrach maksymalnie do 1800 m n.p.m.. Występuje zwykle grupowo; preferuje gleby wapienne i próchniczne.  

Rozmieszczenie: Prawie cała Europa, jednak w Europie Południowej ogranicza się tylko do gór. W Niemczech bardzo rozproszona, chyba wyłącznie w terenach wapiennych, w wielu okolicach brak jej zupełnie. W Polsce występuje na całym obszarze aż po piętro kosówki; ku północnemu wschodowi jest coraz pospolitsza.

Okres kwitnienia: Maj i czerwiec.

Owoce: W smaku podobne do porzeczek, są jednak nieczęsto zbierane i wykorzystywane, ponieważ mimo wszystko są dość rzadkie i nie występują masowo.