Ocena brak
Kiwi brunatny
Pod wieloma względami kiwi brunatne przypominają bardziej jeże niż ptaki. Stało się tak w wyniku ewolucji tego gatunku, gdyż występuje on w krainie, gdzie do niedawna nie było żadnych ssaków prowadzących naziemny tryb życia, które mogły z tym dziwnym ptakiem konkurować lub go atakować.
Ptaki pojawiły się na długo przed ssakami. Są one w rzeczywistości blisko spokrewnione z dinozaurami (małymi i zwinnymi formami tych gadów, nie gigantami). Większość ptaków rozwinęła zdolność do lotu, jednak nieliczne gatunki nie wykształciły nigdy skrzydeł; żyły one w warunkach, w których nie musiały latać, więc przestały to robić. Zdolność do unoszenia się w powietrzu jest z wielu powodów bardzo korzystna, lecz latanie pochłania wiele energii. Lot umożliwia ptakowi szybkie przemieszczanie się na dużych odległościach. W ten sposób na przykład może on dokonywać sezonowych wędrówek, aby unikać mroźnych zim. Odlatuje jesienią i powraca wiosną. Zdolność do latania umożliwia szybką ucieczkę przed drapieżnikami i przemieszczanie się w celu zdobycia pokarmu. Ptaki latające muszą posiadać potężne mięśnie piersiowe, a ich skrzydła porastają specjalne pióra - lotki, które muszą być corocznie wymieniane. W czasie latania duża część energii organizmu jest gwałtownie zużywana. Dlatego też ptak latający musi znajdować o wiele więcej pokarmu niż ptak, który nie lata. Tak więc w pewnych warunkach naziemny tryb życia może być korzystniejszy.
Sądzi się, że kiwi, należące do nielotów, musiały znaleźć się na terenie Nowej Zelandii w czasie, kiedy kraj ten był połączony z innymi lądami. Nowa Zelandia odłączyła się od nich na długo przed pojawieniem się ssaków, tak więc ewolucja wszystkich gatunków ptaków osiadłych na niej nie była zagrożona przez drapieżniki czy konkurencję ze strony ssaków. W rzeczywistości, dopóki ludzie -Maorysi - nie skolonizowali Nowej Zelandii tysiące lat temu, na tym obszarze występowały tylko dwa gatunki ssaków - obydwa to nietoperze.
Nocne żerowanie
Nieobecność ssaków zredukowała liczbę zagrożeń, z jakimi związane było dla kiwi żerowanie, choć ich nie zlikwidowała, gdyż konkurowały one o pokarm z innymi gatunkami ptaków, a niektóre z nich były groźnymi drapieżnikami. Prawdopodobnie z tych przyczyn kiwi poszukuje pokarmu w porach, kiedy wiele innych ptaków jest już nieaktywnych - o zmierzchu i w nocy. W tym czasie kiwi może znaleźć wystarczającą ilość pożywienia, ponieważ liczne bezkręgowce, takie jak chrząszcze i ślimaki, zaczynają wyłaniać się ze swych kryjówek. W ciągu dnia szukają one tam schronienia przed gorącem i suchym powietrzem. Zmysł widzenia ma mniejsze znaczenie dla zwierząt aktywnych w nocy, toteż oczy kiwi są raczej małe. Ptaki te mają słaby wzrok. Ż drugiej strony, kiwi potrafi bardzo szybko biegać po ciemku wśród roślinności i łatwo omijać przeszkody.
Słuch i węch są bardzo ważnymi zmysłami dla zwierząt prowadzących nocny tryb życia i są one dobrze rozwinięte u kiwi. Pary tych ptaków nawołują się, aby utrzymać ze sobą kontakt w gęstym podszycie. Większość ptaków ma bardzo słabo rozwinięty węch, jednak kiwi posiada parę otworów na końcu dzioba, co sugeruje, że ptak ten za pomocą węchu poszukuje pokarmu, wkładając dziób w miękką ziemię lub gęstą ściółkę leśną.
Naziemny tryb życia
Kiwi w istocie ma skrzydła, tak więc jego dalecy przodkowie posiadali umiejętność lotu, ale przekształciły się one w małe narządy szczątkowe ukryte w piórach, nie ma na mostku dużego grzebienia, do którego u innych gatunków ptaków przyczepione są mięśnie piersiowe umożliwiające latanie. Ponieważ ptak ten nie musi mieć aerodynamicznych piór konturowych, którymi są okryte ptaki latające, jego upierzenie jest luźne i wygląda raczej jak futro. Kości kiwi są cięższe niż kości ptaków latających, są więc mocniejsze i mniej podatne na złamanie. Kiwi posiada długie nogi i palce, które pozwalają mu na szybkie bieganie i grzebanie w ziemi w poszukiwaniu pokarmu.
Niewielu Nowozelandczyków miało okazję widzieć kiwi poza ogrodem zoologicznym, gdyż gatunek ten występuje w lasach i zaroślach. Jednakże wiadomo, że kiwi żyją w parach i że samica znosi jajo, które jest relatywnie najcięższe ze wszystkich znoszonych przez ptaki (jeśli wyliczy się stosunek wagi ptaka do wagi jaja). Samica waży około 2 kilogramów, a masa jaja wynosi około 450 gramów, co stanowi prawie jedną czwartą masy ciała ptaka. Gdy samica złoży jedno lub dwa jaja, opiekę nad lęgiem rozpoczyna samiec, który bez pomocy z jej strony wysiaduje jaja przez dziesięć - dwanaście tygodni. Dzieje się tak prawdopodobnie dlatego, że samica zużywa na składanie jaj tak dużo energii, że gdyby próbowała je jeszcze wysiadywać, zginęłaby z wyczerpania; zamiast tego opuszcza lęg i rozpoczyna intensywne żerowanie, aby powrócić do dobrej kondycji.
Młode bezpośrednio po wykluciu żywi się zawartością woreczka żółtkowego. Kiwi, inaczej niż inne ptaki wyprowadzające jedno lub dwa młode w lęgu, nie opiekują się młodymi, które same muszą troszczyć się o siebie. Są one w stanie przetrwać, gdyż do niedawna na wyspach Nowej Zelandii nie było prawie żadnych drapieżników. Jednak odkąd europejscy koloniści sprowadzili na wyspy szczury, psy, koty, świnie i inne gatunki ssaków, zwierzęta te czynią spustoszenie wśród nowozelandzkich nielotów.
Niestety inne gatunki nielotów - kiwi mały i kiwi nakrapiany - stały się w wyniku tego bardzo rzadkie i obecnie ich występowanie jest ograniczone do bardzo dzikich rejonów i małych wysp, gdzie wciąż nie ma żadnych ssaków.
Kiwi brunatny (Apteryx australis) jest jednym z trzech gatunków rodzaju kiwi i należy do rzędu Apterygiformes i rodziny Apterygidae.
Wysokość: 35 cm
Masa: 2,2 kg