Ocena brak
Kauczuk
Naturalna guma, kauczuk, jest wytwarzana z lateksu - mlekowatej wydzieliny drzewa kauczukowego rosnącego naturalnie w tropikalnych lasach Ameryki Południowej. Odkrywcami lateksu i jego pierwszymi użytkownikami byli Indianie, produkujący zeń dość prymitywną odmianę gumy.
Indianie smarowali lateksem stopy i pozwalali tej warstwie zaschnąć, tak że tworzyły się swoiste wodoodporne kalosze. Wytwarzali także wodoodporne pokrycia namiotów oraz ubrania, przekładając kauczukiem dwie warstwy odzieży.
Znaczenie kauczuku doceniono w XIX wieku. Brytyjczyk Charles Macintosh rozpuścił wysuszony kauczuk w nafcie, otrzymując roztwór, który służył do produkcji tkanin wodoodpornych, rękawic i kaloszy. Jednak pierwsze wyroby kauczukowe, szczególnie odzież, miały liczne mankamenty. Gdy było zimno, bardzo twardniały, tracąc elastyczność, gdy było gorąco z kolei miękły, lepiąc się i wydzielając nieprzyjemną woń. W 1939 roku Amerykanin Charles Goodyear rozwiązał ten problem, łącząc kauczuk z siarką - proces ten zwiemy wulkanizacją. Kauczuk wulkanizowany stawał się sztywniejszy, twardszy, lecz mniej podatny na zmiany temperatury.
Większość uzyskiwanego dziś lateksu pochodzi z plantacji kauczukowców z gatunku Hevea brasilliensis założonych na Dalekim Wschodzie. Lateks wypływa z nacięć wykonanych w korze drzewa i jest zbierany do kubków zawieszonych u podstawy - przypomina to bardzo znane z naszych lasów zbieranie żywicy. Jedna trzecia z lateksu to czysty kauczuk, reszta to woda z niewielkimi domieszkami organicznymi oraz mineralnymi. Zwykle lateks jest wstępnie rozpuszczany w wodzie i filtrowany, celem usunięcia grubszych zanieczyszczeń. Następnie można usunąć część wody, dodając jednocześnie konserwanty zapobiegające psuciu się kauczuku. Część kauczuku w tej formie jest wykorzystywana do produkcji pianek kauczukowych. Do reszty dodaje się kwasu mrówkowego, substancji powodującej zestalenie się materiału, tak że może być on prasowany w arkusze i w tej formie suszony.