Rodzina jaszczurkowate (Lacertidae)

Wygląd: duża, smukła jaszczurka o wydłużonej, pofałdowanej szyi i długiej głowie. Jej nogi i ogon długie, ogon zakończony długim, cienkim szpicem. Ubarwienie lekko połyskującego grzbiet u zmienia się od żółtobrązowego do szarobrązowego lub szarego, jego środek pokrywają ciemniejsze plamy lub cętki, które układają się w podłużne rzędy względnie zlewają się w poprzeczne paski. Przeważnie ciemne boki pokrywają jasne, mniej lub bardziej wyraźne niebieskie plamy. Brzuch żółty lub pomarańczowy. Całkowita długość ciała 240-260 mm.  

Występowanie: Grecja (Peloponez).

Środowisko: jaszczurka grecka zasiedla skaliste obszary położone na wysokości 700-1500 m n.p.m. Wyraźnie preferuje kamieniste, lekko wilgotne środowiska, występuje głównie w otoczonych skałami łożyskach potoków i słonecznych parowach. Miejscami spotykana jest na grubych, dziuplastych pniach drzew oraz na zdecydowanie mokrych miejscach, takich jak małe, kamieniste wysepki w potokach.

Tryb życia: ta dość spokojna jaszczurka porusza się zwykle powoli i z rozwagą. W przeciwieństwie do większości innych jaszczurek nie jest szczególnie agresywna. Pomimo tego, ze preferuje miejsca skaliste, penetruje również murawy i zbiorowiska ziołorośli. Dobrze się wspina i ucieka w razie niebezpieczeństwa na pnie drzew. W zasiedlanym przez siebie środowisku unika miejsc silnie nasłonecznionych. Chętnie szuka pokarmu w ściółce leśnej.

Pokarm: szarańczaki, świerszcze, chrząszcze, gąsienice oraz pareczniki i skąposzczety.