Nadajniki iskrowe produkowały sygnał bardzo zaszumiony, który z kolei powodował znaczne zakłócenie emitowanej fali nośnej. Z tego powo­du Fessenden przeprowadzał swe późniejsze eks­perymenty z użyciem alternatora (generatora prądu przemiennego), specjalnie zaprojektowanego do wytwarzania szybkozmiennego prądu wymagane­go w nadajniku. W tym samym czasie powstały pierwsze lampy elektronowe, które mogły być z powodzeniem wykorzystane do ulepszenia metod nadawania i odbioru fal elektromagnetycznych. Ich zastosowanie rozpoczęło rozwój elektroniki.
Triody (lampy elektronowe trójelektrodowe), wynalezione na przełomie 1906-1907 r. przez Ame­rykanina Lee de Foresta, były używane do wytwa­rzania czystego sygnału nośnego dużej częstotli­wości, następnie do jego zmodulowania sygnałem dźwiękowym, a na końcu do wzmocnienia całości przed wyemitowaniem przez antenę nadajnika.
Lampy były wykorzystywane także w odbior­nikach radiowych do wzmocnienia sygnału odbie­ranego przez antenę, separacji sygnału modulują­cego od fali nośnej oraz do wzmocnienia sygnału modulującego przed odtworzeniem go na słu­chawkach lub głośniku odbiornika.