Nawet mały kamyczek wrzucony do wody wywo­łuje serię rozchodzących się fal w kształcie okrę­gów ze wspólnym środkiem w miejscu, gdzie kamień wpadł do wody. Należy zaznaczyć, że zja­wisko fali nie pociąga za sobą ruchu cząsteczek wody z jednego miejsca na drugie. Falowanie to miarowe unoszenie się i opadanie powierzchnio­wej warstwy wody. Podobne zjawisko można za­obserwować przy unoszeniu oraz opuszczaniu jed­nego z końców liny. Fale przesuwają się wzdłuż liny, jednak tak naprawdę żadna jej część nie ulega przemieszczeniu w kierunku jednego z końców.
Większość fal powstaje na skutek tarcia pomię­dzy wodą i wiatrem wiejącym nad jej powierzch­nią. Tarcie to wprawia wodę w ruch, w wyniku czego powstaje fala, która wznosi się tym wyżej, im siła wiatru jest większa.
Fala przebywa określony, czasami bardzo długi dystans. Wraz z oddalaniem się od miejsca gdzie powstała, jej energia stopniowo maleje, by w koń­cu zaniknąć. Uspokojone morze faluje łagodnie, spokojnie kołysząc płynące statki.
Fala może zawędrować po oceanie zaskakująco daleko. Na przykład naukowcy badający falę pow­stałą w czasie sztormu u wybrzeży Antarktydy, ku swojemu zdziwieniu, zmuszeni byli ją śledzić aż do okolic Alaski. Fala przebyła 10 tysięcy km, po czym uspokoiła się i wygasła. Ciekawe jest rów­nież to, że prędkość fali zależy od jej długości (od­ległość między kolejnymi grzbietami). Stwierdzo­no, że fale krótkie podróżują o wiele wolniej.