Amerykański samolot bombowo--rozpoznawczy zbudowany jako transportowiec na zamówienie rzą­du brytyjskiego. Prototyp oblatano 10 grudnia 1938 r., a seryjna pro­dukcja rozpoczęła się w 1939 r. Hudson /, napędzany dwoma sil­nikami Wright GR-1820-G-102A Cyclone o mocy 1000 KM każdy, rozpoczął służbę w połowie 1939 r. Hudson U różnił się od swojego po­przednika konstrukcją śmigieł. Większe zmiany wprowadzono w wersji Hudson III, w której zain­stalowano silniki GR-1820-G205A Cyclone o mocy 1200 KM każdy i chowane w kadłubie stanowisko karabinu maszynowego.

Te samolo­ty w wersji IlIA z silnikami Wright R-1820-87 Cyclone o mocy 1200 KM dostarczano do Wielkiej Bryta­nii jako samoloty bombowo-rozpo-znawcze; przystosowano je również do przewożenia zrzucanej z powie­trza łodzi ratunkowej, użytej po raz pierwszy w maju 1943 r. do ratowa­nia załogi bombowca na Morzu Pół­nocnym. Samoloty Hudson służyły także w *USAAF, oznaczone jako A-29, w których jedna z wersji (A-29A), zaopatrzona w ławki, wy­korzystywana była do przewozu spadochroniarzy. US Navy ozna­czała samoloty Hudson symbolem PBO-1.

W wersji Hudson IV, na­pędzanej dwoma silnikami Pratt & Whitney R-1830-SC3G, dostar­czanej dla RAF, usunięto dolny ka­rabin maszynowy. Hudson V dla RAF miał silniki R-1830-S3C4G i przywrócono w nim stanowisko dolnego karabinu maszynowego. Hudson VI był ostatnia wersją (w USAAF oznaczony jako A-28), używany był jako samolot transpor­towy do przewozu żołnierzy i zao­patrzenia.

 

DANE TAKTYCZNO-TECHNICZNE (Hudson VI)

silnik 2 x Pratt & Whitney R-1830-S3C4G o mocy 1200 KM każdy

rozpiętość 19,96 m

długość 13,51 m

masa startowa 8391 kg

maks. prędkość 443 km/h

zasięg 3476 km

2 karabiny maszynowe Browning kal. 7,69 mm strzelające do przodu samolotu

2 karabiny maszynowe Browning kal. 7,69 w tylnej wieżyczce

2 karabiny maszynowe Browning kal. 7,69 w oknach na bokach kadłuba

1 karabin maszynowy Browning kal. 7,69

pod kadłubem bomby lotnicze lub bomby głębinowe o ciężarze do 635 kg