Ocena brak
HUDSON, Lockheed - samolot
Amerykański samolot bombowo--rozpoznawczy zbudowany jako transportowiec na zamówienie rządu brytyjskiego. Prototyp oblatano 10 grudnia 1938 r., a seryjna produkcja rozpoczęła się w 1939 r. Hudson /, napędzany dwoma silnikami Wright GR-1820-G-102A Cyclone o mocy 1000 KM każdy, rozpoczął służbę w połowie 1939 r. Hudson U różnił się od swojego poprzednika konstrukcją śmigieł. Większe zmiany wprowadzono w wersji Hudson III, w której zainstalowano silniki GR-1820-G205A Cyclone o mocy 1200 KM każdy i chowane w kadłubie stanowisko karabinu maszynowego.
Te samoloty w wersji IlIA z silnikami Wright R-1820-87 Cyclone o mocy 1200 KM dostarczano do Wielkiej Brytanii jako samoloty bombowo-rozpo-znawcze; przystosowano je również do przewożenia zrzucanej z powietrza łodzi ratunkowej, użytej po raz pierwszy w maju 1943 r. do ratowania załogi bombowca na Morzu Północnym. Samoloty Hudson służyły także w *USAAF, oznaczone jako A-29, w których jedna z wersji (A-29A), zaopatrzona w ławki, wykorzystywana była do przewozu spadochroniarzy. US Navy oznaczała samoloty Hudson symbolem PBO-1.
W wersji Hudson IV, napędzanej dwoma silnikami Pratt & Whitney R-1830-SC3G, dostarczanej dla RAF, usunięto dolny karabin maszynowy. Hudson V dla RAF miał silniki R-1830-S3C4G i przywrócono w nim stanowisko dolnego karabinu maszynowego. Hudson VI był ostatnia wersją (w USAAF oznaczony jako A-28), używany był jako samolot transportowy do przewozu żołnierzy i zaopatrzenia.
DANE TAKTYCZNO-TECHNICZNE (Hudson VI)
silnik 2 x Pratt & Whitney R-1830-S3C4G o mocy 1200 KM każdy
rozpiętość 19,96 m
długość 13,51 m
masa startowa 8391 kg
maks. prędkość 443 km/h
zasięg 3476 km
2 karabiny maszynowe Browning kal. 7,69 mm strzelające do przodu samolotu
2 karabiny maszynowe Browning kal. 7,69 w tylnej wieżyczce
2 karabiny maszynowe Browning kal. 7,69 w oknach na bokach kadłuba
1 karabin maszynowy Browning kal. 7,69
pod kadłubem bomby lotnicze lub bomby głębinowe o ciężarze do 635 kg