*Lata 30 – 70 XX w – zdominowane przez wielkie teorie uczenia się (Hulla)

* Neohulliści:

- A. Amsel

- F. Logan

- N. Miller

- O.H. Mowrer

- K. Spence

- A. Wagner

* Hull chciał stworzyć systematyczną teori warunkowania klasycznego i instrumentalnego dla wyjaśnienia zach ludzi i zwierząt

* Teoria: E = (H x D x K) – I

* E – potencjał reakcji

Określa prawdopodobieństwo, szybkość, siłę z jakimi zachowanie zostanie wykonane w R na dany B. Sądzono, że organizm jest wyposażony w zestaw potencjalnych R , z których każda ma własną siłę dążącą do stania się faktycznym zachowaniem organizmu w danej sytuacji.

* H – siła nawyku

Przez przeszłe wzmocnione próby została zbudowana siła asocjacji między B a R. Zatem przyjmuje on prawo efektu, zakładając, że wzmocnienie jest niezbędne do uczenia się.

* D – popęd

Zachowanie to nie tylko funkcja siły nawyku. Stan popędowy ma wpływ energetyzujący na nawyki. Popęd i siła nawyku są przez siebie mnożone.

* K – motywacja pobudkowa

Siła nawyku i popęd nie są wystarczające do wywołania zachowania.Szczur przestałby biegać gdyby usunięto pokarm. Motywacja to miara ilości i odroczenia nagrody. Mnożymy motywację z potencjałem R.

* I – hamowanie

Odzwierciedla zmęczenie jak i rezultat prób wygasania, w których nie było dostarczane wzmocnienie.Dot aktywnego znoszenia zachowania , którego można by się w przeciwnym wypadku spodziewać. Pochodzi ono od Pawłowa. Tu jest odejmowane.

* Dąży do skonstruowania sformalizowanej teorii, która pozwoliłaby na przewidywanie zachowania jako funkcji historii wzmacniania, popędu i pobudki.