Stawiacz min Polskiej Marynarki Wojennej, zwodowany 29 listopada 1936 r. w stoczni Chantiers Augu-stin Normand w Hawrze we Fran­cji, gotowość bojową osiągnął w lu­tym 1938 r. Pierwszego dnia wojny o godz 18.00 Gryf (dowódca kmdr ppor. Stefan Kwiatkowski), przygo­towujący się do stawiania min w po­bliżu Helu (operacja „Rurka"), stał się celem ataku niemieckich bom­bowców *Junkers Ju 87. Bomba, która wybuchła tuż przy burcie okrętu, zabiła 5 marynarzy (śmier­telną ranę odniósł dowódca), raniła 16 i znacznie uszkodziła okręt (m.in. ster, sieć łączności i elek­tryczną). Gryf po zatopieniu wszy­stkich min, wszedł do doku w porcie wojennym w Helu.

3 września zaa­takowały go 2 duże niszczyciele niemieckie typu Leberecht Maass. W wyniku wymiany ognia, do której włączyła się artyleria niszczy­ciela * Wicher oraz bateria im. He-liodora Laskowskiego na Helu, nie­mieckie okręty odniosły uszkodze­nia i wycofały się z walki. W Gryfa (dowódca kmdr por. Stanisław Hry­niewiecki) trafiły dwa pociski, które zabiły kilku marynarzy i uszkodziły artylerię przeciwlotniczą. Tego sa­mego dnia o godz. 14.00 okręt zaa­takowały i uszkodziły samoloty nie­mieckie.

W czasie ostatniego nalo­tu o godz 19.00 wybuchy bomb spowodowały pożar zbiorników z ropą i efekcie zagładę okrętu. Za­łodze udało się zdjąć z podstaw i przewieźć na półwysep dwa działa kal. 120 mm, ale wobec kapitulacji Helu nie włączyły się one do walki.

 

DANE TAKTYCZNO-TECHN1CZNE

wyporność 2250t

długość 103,2 m

szerokość 13,1 m

zanurzenie 3,6 m

prędkość 20 węzłów

6 dział (2 x 2, 2 x I) kal. 120 mm

4 działa przeciwlotnicze kal. 40 mm

4 ciężkie karabiny maszynowe

300 min