Ocena brak
Główne postanowienia Traktatu z Maastricht
Zdawano sobie sprawę, że nie da się zrealizować koncepcji Unii bez wzajemnych ustępstw i kompromisów ze strony państw członkowskich.
Wyrazem ustępstw i kompromisów stał się Traktat o Unii Europejskiej podpisany w Maastricht 7 lutego 1992 roku, wszedł w życie po jego ratyfikowaniu przez wszystkie państwa członkowskie w dniu 1 listopada 1993 roku. Jest to druga po JAE gruntowna reforma traktatów założycielskich WE. Celem Traktatu było stworzenie podstaw do przekształcenia Wspólnot Europejskich w Unię Europ. Traktat z Maastricht składa się z 3 części (filarów):
-
Zmiany w traktatach ustanawiających EWG, EWWiS oraz Euratom - tzw. pierwszy filar UE (Unia Gospodarcza i Walutowa, Unia Celna, Rynek Wewnętrzny, Wspólna Polityka Rolna, Polityka Strukturalna itp.)
-
Określenie nowej tożsamości europejskiej w oparciu o Wspólną Politykę Zagraniczną i Bezpieczeństwa - tzw. drugi filar UE
-
Poszerzenie i koordynacja współpracy w dziedzinie sądownictwa i spraw wewnętrznych - tzw. trzeci filar UE (Sprawy Wewnętrzne i Wymiar Sprawiedliwości). jakojeden z niezbędnych element swobodnego przepływu osób w granicach UE
Główne cele Traktatu z Maastricht:
• popieranie zrównoważonego wzrostu gospodarczego i społecznego poprzez tworzenie przestrzeni bez granic wewnętrznych;
• wzmocnienie spójności gospodarczej i społecznej;
• wprowadzenie Unii Gospodarczej i Walutowej, która pociągnie za sobą ustanowienie jednolitej waluty;
• urzeczywistnianie Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa (obejmującej docelowo sformułowanie wspólnej polityki obronnej)
• Poszerzenie i koordynacja współpracy w dziedzinie sądownictwa i spraw wewnętrznych- jako jeden z niezbędnych elementów swobodnego przepływu osób w granicach UE;
• wzmocnienie bezpieczeństwa osobistego obywateli.
• w wyniku postanowień TUE powstał Europejski Urząd Policyjny (Europol) jako instytucja ponadnarodowa – działa w zakresie III filaru,
• ustanowienie jednolitego OBYWATELSTWA EUROPEJSKIEGO
• włączenie do TUE regulacji dotyczących unii politycznej,
zdefiniowanie Wspólnej Polityki Obronnej, która mogłaby sukcesywnie doprowadzić do utworzenia wspólnych sił zbrojnych