Wśród najważniejszych postanowień Traktatu z Lizbony należy wskazać:

ujednolicenie struktury UE poprzez likwidację trzech filarów oraz nadanie samej UE statusu podmiotowości prawnomiędzynarodowej;

poszerzenie zakresu zastosowania większości kwalifikowanej w podejmowaniu decyzji przez Radę;

wprowadzenie systemu głosowania tzw. podwójną większością (55% państw członkowskich za przy poparciu 65% ogólnej liczby ludności UE), który ma obowiązywać od 1 listopada 2014 r. [3];

wzmocnienie roli parlamentów narodowych m. in. w zakresie opiniowania projektów unijnych aktów prawnych;

wzmocnienie roli Parlamentu Europejskiego w procedurze stanowienia prawa UE;

powoływanie na 2,5 letnią kadencję Przewodniczącego Rady Europejskiej, który ma być odpowiedzialny za przewodniczenie Radzie i kierowanie jej pracami;

powołanie Wysokiego Przedstawiciela ds. Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa (w tekście Traktatu konstytucyjnego minister spraw zagranicznych UE);

zredukowanie od 2014 r. składu Komisji do 2/3 ogólnej liczby państw członkowskich;

utworzenie unijnej służby zagranicznej czy też ustanowienie mechanizmu umożliwiającego zainteresowanym państwom wystąpienie z Unii Europejskiej.

Wywołująca wiele kontrowersji Karta Praw Podstawowych – która w konstrukcji Traktatu konstytucyjnego stanowiła rozdział II dokumentu – jest treścią jednego z załączników do Traktatu z Lizbony, co sprawia że posiada moc prawną równą postanowieniom traktatowym