Pisania tekstów publicystycznych, czyli kolejnego, wyższego etapu wtaje­mniczenia w arkana zawodu, dobrze jest podejmować się po dobrym opa­nowaniu warsztatu językowo-stylistycznego tekstów informacyjnych. W tekstach publicystycznych (zawsze sygnowanych, nieanonimowych) przejawia się przecież osobowość, indywidualność autora - dobrze, gdy będzie to oso­bowość dostatecznie ukształtowana, autor zaś będzie w stanie nie tylko na­pisać dany tekst, ale także ustosunkować się do listów czy polemik, które napłyną do redakcji po opublikowaniu danego artykułu. Warto też pamię­tać, że niektóre wypowiedzi publicystyczne to już teksty artystyczne, które mają piękną tradycję w historii kultury polskiej - szczególnie felietony i ese­je (zob. Literatura, s. 133-134, 138-139). Eseje i recenzje mogą być też sty­listycznie przynależne do tekstów naukowych (zob. S. Gajda 1993).