Formy zatrudnienia, można podzielić na typowe (standardowe) i nietypowe ( niestandardowe). Typowe formy zatrudnienia opierają się na ścisłej zależności między pracownikiem a pracodawcą. Zależność ta, jakkolwiek stopniowo się zmniejsza, obowiązuje do dziś. Wiąże się to niewątpliwie z sytuacją na rynku pracy, gdzie pogłębiająca się nierównowaga może doprowadzić do zwiększenia możliwości wyboru przez pracodawcę, pracownika wśród rzeszy poszukujących pracy. Działanie to bardzo często sankcjonowane jest przez państwo.

Podstawową formą zatrudnienia o charakterze tradycyjnym jest praca na czas nieokreślony, w pełnym wymiarze czasu bez określonego terminu jej zakończenia. Pracownikom wykonującym swoje obowiązki w ramach tej formy zatrudnienia przysługują wszelkie świadczenia związane z wykonywaniem pracy. Pracownicy ci często nazywani są pracownikami stałymi. Zalicza się do nich pracowników zatrudnionych na podstawie powołania, wyboru i mianowania, a także osoby, z którymi została zawarta umowa o prace na czas określony, dłuższy niż sześć miesięcy. W Polsce ta forma zatrudnienia kojarzona jest z poczuciem bezpieczeństwa. Pogląd ten dominuje zresztą w wielu krajach, niezależnie od poziomu rozwoju gospodarczego.

Do nietypowych form zatrudnienia zaliczaamy:

• Praca na czas określony,

• Zatrudnienie tymczasowe,

• Praca dorywcza,

• Wypożyczanie pracowników,

• Dzielenie pracy,

• Praca na wezwanie,

• Praca w domu,

• Telepraca,

• Zatrudnienie w niepełnym wymiarze czasu pracy,

• Outsourcing,

• Umowa zlecenie i umowa o dzieło.