Analiza korelacji:

Jest metodą statystyczną (jedną z najstarszych) pozwalającą na zbadanie związku pomiędzy dwiema zmiennymi ilościowymi ciągłymi, przy założeniu, że obie zmienne są losowe i mają rozkład normalny. Powinniśmy unikać stosowania analizy korelacji, gdy zmienne są nieciągłe. Wyznaczamy współczynnik korelacji r, który jest oszacowaniem ζ. Na podstawie współczynnika korelacji obliczonego z danych można sformułować 2 rodzaje wniosków:

*nie stwierdzono korelacji między zmiennymi,

*stwierdzono korelację między zmiennymi

- Współczynnik ujemny - korelacja jest ujemna - jedna zmienna rośnie a druga ma skłonność o malejących wartości,

- Współczynnik dodatni - korelacja jest dodatnia - związek proporcjonalny, jedna zmienna rośnie, druga wykazuje tendencje do rosnących wartości.

Im wartość bezwzględna r jest bliższa 0 tym słabsza korelacja, im bliższa 1 tym silniejsza korelacja.

Analiza wariancji.

Jest to metoda statystyczna odrębna od analizy korelacji. Tą metodę statystyczną stworzył angielski badacz Fisher na początku lat 20. XX w na użytek badań eksperymentalnych. Analiza wariancji służy do oceny wpływu poziomu badanego czynnika na zmienna o rozkładzie normalnym. Badamy wpływ czynników na wartość pewnej zmiennej (nawet kilku), bo istnieje zmienność losowa w każdym doświadczeniu (jest nieuchronna).