Ocena brak
Czym zajmuje się chirurgia plastyczna?
Chirurgia plastyczna jest ważną gałęzią współczesnej medycyny. Czasem zabiegi wykonuje się z przyczyn czysto kosmetycznych, częściej w celu odtworzenia uszkodzonych lub zniekształconych tkanek.
Chirurgia plastyczna jest dziedziną medycyny zabiegowej, zajmującą się wprowadzaniem zmian w kształcie części ciała. Operacje chirurgiczne tego typu przeprowadza się, gdy na ciele znajdują się uszkodzenia lub deformacje. Niektóre z nich są wrodzone, inne powstają w wyniku poważnych operacji chirurgicznych lub urazów. Chirurdzy plastycy często są w stanie zoperować uszkodzoną część ciała, tak aby przywrócić jej dawny wygląd lub sprawność. Zdarza się. że pacjent życzy sobie zmiany wyglądu jakiejś części ciała albo usunięcia nieatrakcyjnie wyglądających, choć niegroźnych dla zdrowia, zmian skórnych. Taki rodzaj chirurgii plastycznej nazywamy chirurgią kosmetyczną. Chirurdzy plastycy specjalizują się także w operacjach powierzchni w skóry oraz rekonstrukcjach uszkodzonych nerwów § i naczyń krwionośnych.
Szybki rozwój nowoczesnej chirurgii plastycznej miał miejsce podczas pierwszej i drugiej wojny światowej. W sytuacji gdy wielu żołnierzy odniosło podczas działań wojennych ciężkie urazy i rany, chirurdzy poszukiwali sposobów poprawienia wyglądu zniekształconych twarzy i innych części ciała. Jednakże historia chirurgii plastycznej jest o wiele starsza. Już 800 lat przed naszą erą pewien hinduski medyk wykorzystał przeszczepy skóry w celu o rekonstrukcji uszkodzonego nosa. Są także dowody, że starożytni Grecy i Rzymianie również zajmowali się chirurgią rekonstrukcyjną.
Wiele problemów, którymi muszą zająć się chirurdzy plastycy, to deformacje wrodzone. Należą do nich rozszczepienie podniebienia i wargi (tak zwana „zajęcza warga"); w obu przypadkach konieczna jest interwencja chirurga, aby umożliwić normalny wzrost zębów i naukę mowy u dziecka. Zajęczą wargę usuwa się zazwyczaj jeszcze u noworodków, podczas gdy rozszczepienie podniebienia operuje się w wieku od 9 miesięcy do 1 roku.
Inne deformacje wymagające zastosowania zabiegu chirurgicznego są mniej powszechne. Niemowlę może mieć więcej niż pięć palców dłoni albo stóp (polidaktylia), zrośnięte palce dłoni lub stóp (syndaktylia) albo dodatkowe fałdy skóry wokół małżowiny usznej. U chłopców zdarza się, że prącie ma budowę odbiegającą od normy i ujście cewki moczowej znajduje się na stronie grzbietowej prącia, zamiast na żołędzi („wierzchniactwo) albo na stronie brzusznej („spodziectwo"). Żadna z tych dolegliwości nie jest niebezpieczna dla życia, a zatem zabieg chirurgiczny przeprowadza się zwykle u dziecka w wieku około pięciu lat, kiedy można bezpieczniej zastosować znieczulenie.
Po oparzeniach pierwszego lub drugiego stopnia skóra regeneruje się sama i nie wymaga operacji chirurgicznej, natomiast w oparzeniach trzeciego lub czwartego stopnia zniszczeniu ulega warstwa regenerująca skóry; jeśli tkanka skórna goi się sama, pojawiają się poważne deformacje. Aby ograniczyć do minimum powstawanie tkanki bliznowatej i wystąpienie zniekształceń, na uszkodzone miejsce trzeba przeszczepić nową skórę.
Poważne rany twarzy i deformacje szczęk zwykle są operowane wspólnie przez chirurgów plastyków i chirurgów szczękowych, posiadających także wiedzę z zakresu stomatologii. Czasami konieczna jest także obecność neurochirurga oraz chirurga ogólnego. Jednym z najbardziej skomplikowanych rodzajów operacji jest korygowanie poważnych deformacji czaszki. Tego typu zabiegi często są przeprowadzane nie tylko z przyczyn zdrowotnych, ale także estetycznych.
Planując przebieg operacji chirurdzy posługują się wynikami przeprowadzonej tomografii komputerowej oraz stosują programy komputerowe pozwalające przewidywać skutki przesuwania poszczególnych części kości. Podczas symulowanej operacji czaszka i twarz zostają od nowa wymodelowane. Najpierw twarz rozkłada się na kilka kawałków, potem usuwa fragmenty kości albo uzupełnia je, przed umieszczeniem na właściwym miejscu w stworzonym modelu. Końcowy etap polega na ustabilizowaniu struktury na czas procesu gojenia - jest ona przytrzymywana przez układ metalowych rozporek przymocowanych do metalowej płytki zwanej „aureolą". Taką konstrukcję trzeba pozostawić przez kilka tygodni.
Specjaliści chirurgii plastycznej przeprowadzają także zabiegi usuwania niektórych kości twarzy w przypadku raka szczęki, języka czy szyi. Następnie rekonstruują twarz za pomocą przeszczepów kości z innych części ciała.
W przypadku poważnego uszkodzenia lub nawet całkowitej utraty kończyn często istnieje możliwość ich przyszycia z wykorzystaniem pewnych metod mikrochirurgii. Chirurg przeprowadza operację pod mikroskopem posługując się maleńkimi narzędziami chirurgicznymi. Każde naczynie krwionośne, ścięgno i nerw trzeba uważnie przyszyć na właściwym miejscu, by w ten sposób przymocować z powrotem odciętą kończynę, która z biegiem czasu odzyska część funkcji, choć prawdopodobnie nie wszystkie.