Największą zdolność oddziaływania na zachowania ludzkie ma tłum, który najwcześniej stał się przedmiotem badań psychologów społecznych i socjologów. Tłum jest zjawiskiem towarzyszącym każdej rewolucji i innym radykalnym zmianom społeczno-politycznym, stąd zapewne wypływało wcześniejsze i silniejsze zainteresowanie nim niż innymi zbiorowościami wyróżnianymi na tej samej zasadzie.

Tłum jest to zwykle przelotne zgromadzenie kilkudziesięciu, a najczęściej kilkuset, osób na przestrzeni umożliwiającej bezpośredni kontakt, które spontanicznie i identycznie reagują na te same podniety. Więź w tłumie składa się przede wszystkim z komponentów emocjonalnych i popędowych oraz ze styczności przestrzennej i nadzwyczaj silnej łączności psychicznej, która mocno identyfikuje jednostkę z tłumem. Identyfikacja ta doprowadza do dezindywidualizacji osobowości, czyli zjawiska o charakterze patologicznym, kiedy człowiek traci refleksyjność i ulega psychice tłumu, a więc zostaje ubezwłasnowolniony w jakimś zakresie, zależnie od jakości tłumu i osobowości.