Obejmuje czynności fizjologiczne serca wymuszające prawidłowy przepływ krwi przez układ krwionośny. Jeden cykl pracy trwa ok. 0,85 sek. (powtarza się ok. 72 razy na minutę, por. tętno). Składa się z następujących po sobie: skurczu przedsionków (ok. 0,15 sek.), skurczu komór (ok. 0,3 sek.), rozkurczu przedsionków i komór (okres pauzy, trwa ok. 0,4 sek.). Warunkowany jest prawidłową pobudliwością serca na impulsy elektryczne (nerwowe, fala depolaryzacyjna) generowane w obrębie węzła zatokowo-przedsionko-wego oraz węzła przedsionkowo-komorowego (pęczek Hisa, pęczek przedsionkowo-komorowy) i włókien Purkinjego.

Impulsacja z węzła pierwszego warunkuje skurcz przedsionków, w którym krew wypychana jest przez zastawki przedsionkowo-komorowe (trójdzielna po prawej, dwudzielna mitralna po lewej stronie serca) do komór. Na skutek wzrostu ciśnienia w komorach, powyżej ciśnienia przedsionków, dochodzi do zamknięcia zastawek przedsionkowo-komorowych, co wywołuje efekt akustyczny w postaci pierwszego tonu serca, po czym następuje rozkurcz przedsionków.

Impuls nerwowy z węzła przedsionkowo-komorowego odpowiada za izowolumetryczny {tzn, bez zmiany objętości, wskutek napięcia ścian komór serca), a następnie izotoniczny skurcz komór, gdzie krew zostaje wypchana (przez zastawki półksiężycowate) do aorty na obwód oraz pniem płucnym do płuc (SV - ang. stroke volume, objętość wyrzutowa kpjvi przez jedną z komór serca, u dorosłego mężczyzny ok. 75 mi; CA - ang. cardiac output, objętość minutowa - w trakcie jednej minuty, czyli ok. 5 litrów). Dochodzi do zamknięcia zastawek pnia płucnego i aorty, co wywołuje drugi efekt akustyczny (drugi ton serca). Następuje rozkurcz (izowolumetryczny) komór i okres pauzy, w trakcie którego dochodzi do napełniania przedsionków krwią z żył obwodowych i płucnych. Pozostająca po skurczach objętość krwi w przedsionkach i komorach stanowi objętość późnoskurezową serca.

Cykl hemodynamiczny serca można przedstawić graficznie, w postaci zapisu obrazu elektrycz nego pracy serca (EKG - elektrokardiografia serca, metodami: komorową i przedsionkową), który opisywany jest w postaci tzw. zatamków, odcinków i odstepóvs (w dwóch odprowadzeniach kończynowych sygnału z serca). Załamek P odpowiada skurczowi przedsionków (depolaryzacja włókien mięśniowych przedsionków, bezpośrednio przed ich skurczem); załamki Q, R i S opisują depolaryzację włókien mięśniowych komór w początkowym okresie ich skurczu (zaiamki R i S zmieniają się wraz z wiekiem); T - odpowiada rozkurczowi komór (repolaryzacja wtókien mięśniowych w komorach, czyli powrót do stanu pobudzenia komórek sprzed skurczu).