Właśc. Lorenzo d'Andrea d'Oderigo, ur. 1456 we Florencji, zm. 12 I 1537, malarz, rzeźbiarz i złotnik.

Uczeń, przyjaciel i spadkobierca A. -» Verrocchia, który wywarł wpływ na jego twórczość; przedstawiciel quattrocento, prawdopodobnie był współtwórcą ołtarza w katedrze w Pistoi. Z okresu młodzieńczego pochodzą m.in. prace — MB ze św. Jerzym (galeria w Dreźnie), wiele rysunków (Albertina, Wiedeń) oraz obrazy MB (muzeum w Turynie i galeria w Moguncji);

z okresu dojrzałej twórczości Zwiastowanie (Uffizi, Florencja), obraz ołtarzowy (kaplica Mascalzoni w kościele w Castello) i najbardziej znane z 1510 Św. Bartłomiej (w Or San Michele we Florencji), Adoracja Dzieciątka (Akademia, Florencja), MB ze świętymi w kościele (S. Maria delie Grazie w Pistoi) oraz z 1523 Archanioł Michal (zakrystia katedry we Florencji).

 

Venturi VII 797; G. Gronau, Thieme-Becker VIII 73-77; B. Berenson, Die Maler der Renaissance, Mn 1925, I (passim); EUA VIII 283 (passim); G.D. Regoli, Lorenzo di C, Pisa 1966.