Ocena brak
Co to jest stopa zdeformowana?
Ekstremalną formą nieprawidłowości w budowie stóp jest stopa zdeformowana. Nazwa ta odnosi się do czterech różnych deformacji wrodzonych spowodowanych wadliwym rozwojem więzadeł i ścięgien w okresie płodowym. Jedna z tych deformacji polega na tym, że kostka znajduje się wyżej niż normalnie, a człowiek może chodzić jedynie na palcach. Może się też zdarzyć, że palce są podciągnięte w górę i cofnięte do tyłu.
W innych odmianach deformacji podeszwa przekręca się albo do środka, albo na zewnątrz, zatem człowiek chodzi tylko na zewnętrznej albo wewnętrznej krawędzi stopy. Deformacje te często występują razem, zatem stopa może być równocześnie skręcona, ściśnięta i podwinięta pod spód. Tego rodzaju problemy częściej występują u mężczyzn niż u kobiet.
Niegdyś w ogóle nie leczono zdeformowanej stopy, ale dzisiaj wadę tę można korygować wieloma sposobami. W niektórych przypadkach stopa z łatwością reaguje na regularne ćwiczenia korygujące. W innych trzeba ją unieruchomić tuż po porodzie w gipsie albo metalowej konstrukcji. W miarę rośnięcia stopy gips lub metalową konstrukcję regularnie wymienia się na większą i w ten sposób zdeformowana stopa stopniowo przyjmuje właściwą pozycję. Jeśli po dwóch lub trzech miesiącach okaże się, że wada nie daje się w ten sposób usunąć, stosuje się zabieg chirurgiczny zmniejszający naprężenie więzadeł i ścięgien.
Skierowane do środka.
Inna deformacja polega na tym, że stopy są skierowane do środka. Bywa to rezultatem wrodzonej wady przodostopia. U niemowlęcia deformacji tej można nie zauważyć, ale kiedy dziecko zaczyna chodzić, wada łatwo rzuca się w oczy. Czasem pojawia się ona wtedy, gdy dziecko niezręcznie stawia stopy, wykrzywiając przy chodzeniu całą nogę od stawu biodrowego do środka. Problem stóp skierowanych do środka zwykłe sam znika przed ukończeniem trzech lat, ale w razie potrzeby można go korygować, umieszczając nogę w gipsie albo chirurgicznie. Skierowane do środka nogi przyjmują normalną pozycję przed ukończeniem szóstego roku życia. Zdarza się, że kości zostają ustawione w prawidłowej pozycji operacyjnie, ale rzadko pojawia się taka konieczność.
Nie wszystkie deformacje stóp występują przypadkowo, czasami są efektem świadomych działań. W wielu społeczeństwach małe stopki od dawien dawna były uważane za świadectwo prawdziwej kobiecości, dlatego rodzice dokładali starań, by stopy ich córek były jak najmniejsze.
Chińska tradycja nakazywała owijanie dziewczętom stóp od drugiego roku życia po to, aby po osiągnięciu dojrzałości nie były dłuższe niż 10 centymetrów. Stopy owijano bandażem, całe oprócz wielkiego palca, który był zwinięty pod spód, a ściśnięcie pięty w jego kierunku powodowało zmiażdżenie łuku. Wynikający z tego ból dokuczał dziewczynie przez wiele lat. Tę praktykę zapoczątkowano około tysiąca lat temu, a porzucono dopiero na początku dwudziestego wieku. Obecnie jest nielegalna, choć niewykluczone, że ten barbarzyński zwyczaj nadal przetrwał w odległych rejonach tego olbrzymiego kraju.