Proces politycznego i gospodarczego jednocze­nia Europy stanowi wielką zachętę dla budowy ogólnoeuropejskiej sieci superekspresów, dzięki której szybkie pociągi będą mogły kursować od Portugalii aż po Niemcy, a w przyszłości także do Polski. Jedną z najbardziej spektakularnych prób budowy części takiej ogólnoeuropejskiej sieci jest z pewnością tunel pod Kanałem La Manche, łączą­cy Francję z Wielką Brytanią. Budowa tunelu sama w sobie była wielkim wyczynem inżynieryjnym, jednak stworzenie pociągu, który może poruszać się po różniących się od siebie liniach kolejowych Francji, Belgii oraz Anglii było dla konstruktorów jeszcze większym wyzwaniem.
Powstały pociąg, nazwany Eurostar, jest rozwi­nięciem francuskiego TGV. Trzy kraje, przez które Eurostar przejeżdża, wykorzystują inne napięcia w elektrycznej sieci zasilającej pociągi, co więcej, w Belgii i Francji używa się zasilania z linii napo­wietrznej, podczas gdy Brytyjczycy stosują zasila­nie z szyny. Lokomotywa pociągu Eurostar jest za­tem wyposażona w dwa pantografy (urządzenia do podłączania się do linii napowietrznej), specjalne ślizgacze stanowiące przyłącze pociągu do brytyj­skiej szyny zasilającej oraz skomplikowany sys­tem transformatorów i przetwornic pozwalający wykorzystywać trzy różne napięcia zasilające.
Zachodnia Europa niewątpliwie przewodzi w rozwoju superekspresów, jednak i reszta świata wyraża nimi wielkie zainteresowanie. Sieć takich pociągów zaczęto ostatnio budować w USA, rów­nież Rosja i Chiny rozwijają własne konstrukcje. Superekspresy wkroczą niebawem do Europy Środ­kowej. Niedawno rozstrzygnięto przetarg na do­stawcę superekspresów dla PKP.