Jezus, którego nam ukazuje Jan posiada bogatą i silną osobowość jako człowiek. Jednocześnie pomiędzy Nim i Ojcem istnieje relacja interpersonalna, która sytuuje się na planie nadludzkim, wiecznym.

Ponieważ misja Syna i Jego wcielenie są jedną i tą samą rzeczą, to jest również prawdą, że osoba Chrystusa jest bosko-ludzka. Im nasza wiara jest jaśniejsza, tym ten podwójny aspekt zyskuje na znaczeniu. Według Jana, Chrystus zawsze prezentuje wierzącym swoje podwójne pochodzenie niebieskie i ziemskie. Nigdy też nie pozwolił na konflikt, kolizję pomiędzy autorytetem i mocą, które Jemu zostały dane z Góry a słabością swego ciała .

"Ja jestem drogą, prawdą i życiem". Jest to jedno z centralnych sformułowań chrystologicznych Ewangelii janowej, także dlatego, że łączy istotne dla pism Janowych tematy (prawda, życie). Jezus ukazany jest jako `droga' ku Ojcu, od którego przychodzi i do którego zdąża. Wydaje się, że Jezus jest drogą, o ile jest prawdą i życiem. To, że jest On prawdą i życiem sprawia, że może nazwać się drogą.

Jan od Prologu podkreśla związek Jezusa z prawdą (1,14.17). Jednak identyfikacja Jezusa z Prawdą jest wyjątkowa `jestem Prawdą'. Jezus jest Prawdą (nie tylko mówi prawdę) w tym sensie, że jest On pełnią objawienia zbawienia, ostateczną prawdą o Bogu Zbawicielu i Jego definitywnym objawieniem. Termin `życie' nie może być pojmowany jedynie jako biologiczne trwanie, lecz w znaczeniu pełnej, udanej egzystencji, która zakorzeniona jest w Bogu.

Życie jest prerogatywą Bożą. Jezus uczestniczy w pełni życia Bożego, które Ojciec ma w sobie i udziela Synowi (5,26; 6,57), aby Syn obdarowywał życiem ludzi (5,21; 6,53-59;10,10). Jezus jest więc `Drogą', czyli prowadzi do Ojca, o ile jest `Prawdą' Ojca i o Ojcu, jest `Życiem' Bożym, mającym źródło w Ojcu.