Premier rządu brytyjskiego w latach 1937-40, zapisał się w historii ja­ko polityk bojaźliwy, ustępujący Hitlerowi. Stanowisko premiera rządu brytyj­skiego objął w maju 1937 r. z ra­mienia Partii Konserwatywnej. Przekonany o potędze militarnej i gospodarczej Rzeszy, wybrał po­litykę ustępstw (*appeasement), li­cząc że zapobiegnie wojnie, do której Wielka Brytania nie była przygotowana. Z drugiej strony uważał, że Hitler może być szansą ratunku dla zachodnich demokracji zagrożonych potęgą totalitarnego państwa Stalina.

Obawiał się, że w wypadku obaleniu Hitlera Niemcy zalałaby fala komunizmu. 26 września 1938 r. w czasie roz­mowy z premierem Francji Edouar-dem *Daladierem, gdy zastanawiali się nad przyszłością Niemiec bez Hitlera, zapytał: „Kto zagwarantuje, że Niemcy nie staną się bolszewic­kie?" 30 sierpnia 1938 r. powiedział na posiedzeniu gabinetu: „Gabinet "es t zgodny w poglądzie, że nie po­winniśmy wyrażać groźby pod adre­sem Herr Hitlera, iż wypowiemy mu wojnę, jeżeli wkroczy do Czecho­słowacji . Jest sprawą najwyższej wagi , aby decyzja ta została zacho­wana w tajemnicy". Tajemnica nie była potrzebna, gdyż dwa tygodnie wcześniej Hitler zapewnił swoich generałów, że dopóki Chamberlain i Daladier będą sprawować rządy, Wielka Brytania i Francja nie zdecy­duj ą się na wypowiedzenie wojny.

Dążenie do zachowania pokoju za wszelką cenę i obawa przed komu­nizmem kierowały działaniami Chamberlaina w czasie negocjacji w *Monachium we wrześniu 1938 r., w wyniku których Cham­berlain i Daladier zdecydowali się podpisać układ oddający Niemcom część * Czechosłowacji (tzw. Sude-tenland). Wówczas Fuhrer mógł utwierdzić się w przekonaniu, że Wielka Brytania zachowa neutral­ność wobec wszelkich działań nie­mieckich w Europie. Wkroczenie wojsk niemieckich do Pragi 15 mar­ca 1939 r. Chamberlain skwitował na posiedzeniu gabinetu: „Przestało istnieć państwo, którego granice by­ły przez Wielką Brytanię zagwaran­towane przeciw nie sprowokowanej agresji". Rząd brytyjski ograniczył się do złożenia protestu przeciwko złamaniu traktatu monachijskiego. Dopiero nasilająca się krytyka dzia­łań premiera ze strony opozycji skłoniła go do zmiany dotychczaso­wej polityki i podjęcia działań poli­tycznych oraz militarnych, które miały przygotować państwo do obrony przed Niemcami. 17 marca przemawiając w Birmingham stwierdził: „Każda próba dominacji nad światem przy użyciu siły spotka się z oporem państw demokratycz­nych". Jednakże wszelkie działania, jak wprowadzenie w kwietniu 1939 r. powszechnego obowiązku służby wojskowej, były spóźnione.

Prawdopodobnie Chamberlain ro­zumiejąc to, usiłował uniemożliwić zawarcie sojuszu między Polską oraz Niemcami i skierować nie­miecką agresję na wschód. Dlatego 31 marca 1939 r. ogłosił w parla­mencie gwarancję dla niepodległo­ści Polski, co zaskoczyło nawet jego najbliższych współpracow­ników. 25 sierpnia zawarto polsko--brytyjski traktat o pomocy wza­jemnej. 3 września rząd brytyjski wystosował ultimatum żądające za­przestania agresji niemieckiej, a wobec jego odrzucenia wypowie­dział wojnę Trzeciej Rzeszy. 10 ma­ja 1940 r., wobec ostrej krytyki na forum Parlamentu co do sposobu działania rządu w sprawie *Norwe-gii i zmniejszenia się większości parlamentarnej konserwatystów z 250 do 81 głosów, Chamberlain zrezygnował ze stanowiska pre­miera. Pozostał w gabinecie nowe­go premiera Winstona Churchilla jako Lord President for Council,lecz choroba zmusiła go do rezy­gnacji w październiku 1940 r.

Zmarł na raka 9 listopada 1940 r.