P. A. Jako ius cogens

Strony stosunków adm.-prawnych nie mogą się układać. Uprawnienia i obowiązki zarówno obywatela jak i urzędu ustalone są normami i nie podlegają kształtowaniu przez strony. Normy te należą do prawa publicznego, zabezpieczającego interes pub. z poszanowaniem interesu jednostki.

P.A. jako prawo powszechne.

• obowiązuje wszystkie osoby bez względu na przynależność do organizacji

• jest równe dla wszystkich

• normy prawa wewn., ustrojowego nie mają charakteru publicznego, nie traktują wszystkich równo

P.A. jako prawo, którego stosowanie i kontrola przestrzegania ma charakter niesporny.

• organy adm. Państwowej mają większe prawa i samodzielność w podejmowaniu decyzji w stosunku do innych osób ( pozw. na budowę) – nie oznacza to, że nie ma możliwości zrewidowania wydanej decyzji

P.A jako prawo obywatelskie.

• 99% zachowań organów adm. może być zaskarżane do sądów adm.

P.A. jako prawo sądowe.

• dysponuje własnymi środkami nacisku, własną odpowiedzialnością mającą na celu wymuszenie przestrzegania P.A. (np. 17,VI.1966-ust. O post. egzekucyjnym)

P.A. prawem nie skodyfikowanym.

• 200 lat to za mało aby sformułować uogulnienia

• reguluje bardzo różne dziedziny życia społ.

• są podejmowane próby sformułowania norm życia adm.