Jeden z podstawowych samolotów włoskiego lotnictwa bombowego, zaprojektowany przez Filippo Zappa-tę w 1935 r.; prototyp oblatano 11 marca 1937 r. Do października 1939 r. wyprodukowano pierwszą partię 34 samolotów, jednakże za­montowane w nich silniki, tego sa­mego typu jak w prototypie (Isotta-Fraschini Asso XI RC.15 o mocy 840 KM), okazały się zbyt słabe. W nowej wersji samolotu, oznaczo­nej Cant Z. 1007 bis, Zappata wpro­wadził silniki Piaggio P.IX RC.40 o mocy 1000 KM oraz dokonał istot­nych zmian w konstrukcji kadłuba, co wpłynęło na poprawienie osiągów samolotu, który w nowej wersji roz­wijał prędkość 456 km/h na wysoko­ści 4600 m. Pierwsze samoloty do­starczono do jednostek (106 i 107 Gruppo 47 Stormo *Regia Aeronau-tica) na wiosnę 1940 r., lecz w chwi­li przystąpienia Włoch do wojny nie osiągnęły one pełnej gotowości bojo­wej. Brały udział w nalotach na Wiel­ką Brytanię, ale bez większych suk­cesów. Na szerszą skalę użyte w paź­dzierniku 1940 r. w Grecji.

Później Włosi powszechnie wykorzystywali te samoloty w rejonie Morza Śród­ziemnego, w Afryce Północnej i Związku Radzieckim. Do 1942 r. wyprodukowano 464 samoloty tego typu. Na początku 1943 r. opracowa­no kolejną wersję rozwojową Z.1007 ter, w której zastosowano sil­niki gwiazdowe Piaggio P.XIX umożliwiające rozwinięcie prędkości490 km/h; do końca wojny powstałotylko 50 samolotów tej wersji.

 

DANE TAKTYCZNO-TECHNICZNE (Z.1007 bis)

silniki 3 x Piaggio P.IX RC 40o mocy 1000 KM każdy

rozpiętość 24,8 m

długość 18,47 m

maks. masa startowa 13 620 kg

maks. prędkość 455 km/h

zasięg 1795 km

2 najcięższe karabiny maszynowe kal. 12,7 mm

2 karabiny maszynowe kal. 7,7 mm bomby o ciężarze do 2200 kg (1200 kg wewnątrz kadłuba 1000 kg na zewnątrz)