Ocena brak
BRUMMBAR Sturmpanzer IV (Sd Kfz 166) - działo samobieżne
Haubice zamontowane na podwoziu czołgu *PzKpfw IV opracowały dwa niemieckie zakłady zbrojeniowe: Alkett (nadwozie) i Krupp (modyfikacja podwozia). Projekt nowego pojazdu przedstawiono 20 października 1942 r. Adolfowi Hitlerowi, który polecił wyprodukowanie 40-60 Brummbarów. 1 lutego 1943 r. zapadła decyzja, że 40 dział musi zjechać z taśmy produkcyjne j do 12 maja 1943 r. Jak o pierwsza Brummbary otrzymał a jednostka Sturmpanzerabtei-lung 216 i wykorzystała je w czasie bitwy pod *Kurskiem. Wkrótce utworzono następne oddziały: 217, 21 8 i 219, które walczyły na fronci e wschodnim i zachodnim. Już pierwsze walki wykazały przydatnoś ć nowej broni. Siła wybuchu pocisków kal. 150 mm była wystarczająca do niszczenia bunkrów i umocnionych stanowisk ogniowych, a gruby przedni pancerz (100 mm), pochylony pod kątem 50° , zapewniał pięcioosobowej załodz e dobrą ochronę. Wadami pojazd u był brak karabinu maszynowego oraz nadmierny ciężar opancerzenia i haubicy, co powodowało poważne awarie układu zawieszenia i napędu. Od kwietnia 1943 r. do marca 194 5 r. zakłady Deutsche Eisenwer-ke wyprodukowały 298 tych samobieżnych haubic, a dalszych 8 powstało w wyniku przerobienia czołgów PzKpfw IV.
DANE TAKTYCZNO-TECHNICZNE
załoga 5
ciężar 28,2 t pancerz 10-100 mm
silnik MaybachHL 120TRM o mocy 300 KM
prędkość 40 km/h
1 haubica StuH43 LI 12 kal. 150 mm
(przy końcu wojny instalowano również 1 karabin maszynowy MG 34 kal. 7,92 mm obok haubicy i drugi na wieży)