Jako minister spraw zagranicznych Czechosłowacji w latach 1918-35 dążył do ścisłego powiązania swego kraju z Francją i utrzymania po­prawnych stosunków z Niemcami. W 1924 r. podpisał układ o przyja­źni z Francją, który miał gwa­rantować bezpieczeństwo granic. W 1934 r. nawiązał stosunki dyplo­matyczne ze Związkiem Radzieckim i rok później zawarł z tym krajem układ o pomocy wzajemnej. Nie przewidywał natomiast sojuszu z Polską. Obawiał się, że Polska znajdzie się w konflikcie z Niem­cami. W 1935 r., po śmierci Tomaśa Garrigue Masaryka, objął urząd prezydenta Czechosłowacji, z którego ustąpił w październiku 1938 r. po podpisaniu przez cztery państwa europejskie układu w * Mo­nachium, oddającego Niemcom część *Czechosłowacji. W tym sa­mym miesiącu wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Po zajęciu Cze­chosłowacji przez Niemców zor­ganizował Komitet Narodowy (działał najpierw w Paryżu, potem w Londynie) i objął urząd prezy­denta .

W 1941 r. zdołał wyjednać uznani e emigracyjnego rządu cze­chosłowackiego przez Wielką Bryta­ni ę i inne państwa alianckie. Uzyska ł oświadczenie rządu brytyj­skiego, że postanowienia traktatu monachijskiego nie będą miały mocy obowiązującej w stosunku do powo­jennych granic Czechosłowacji. Pro­wadzi ł rozmowy z premierem rządu polskiego gen. Władysławem * Si­korskim na temat sojuszu i powo­jennych stosunków między naszymi państwami , ale wycofał się z nich po d presją Stalina. W marcu 1945 r. uda ł się do Moskwy, skąd powrócił do Pragi wraz z 1 Korpusem Czecho­słowackim utworzonym w Związku Radzieckim. Ponownie wybrany w 1946 r. pre­zydentem Czechosłowacji, w czer­wc u 1948 r. odmówił podpisania no­we j konstytucji i 7 czerwca został zmuszony do rezygnacji przez two­rzące się władze komunistyczne.Zmar ł trzy miesiące później.